حلقه یاران قذافی در ایران چه کسانی بودند؟ _ فتنه اخر

فتنه اخر :

حلقه یاران قذافی در ایران چه کسانی بودند؟

ما هم بنا بر مصلحت اندیشی امام، برنامه سفر را به تعویق انداختیم، ولی حلقه یاران قذافی تبلیغات گسترده و پیدا و پنهانی را علیه هیأت یاد شده آغاز کردند

سرهنگ معمر قذافی رهبر خودخوانده لیبی که این روزها بساط دیکتاتوری اش در حال برچیده شدن توسط مردم است ، متهم اصلی ربودن امام موسی صدر رهبر ایرانی تبار شیعیان لبنان است.

امام موسی صدر در تاریخ 25 اوت سال 1978، و بر اساس دعوت رسمی دولت لیبی، به آن کشور وارد، و از روز 31 اوت، ارتباط جهان خارج با ایشان قطع گردید. دولت لیبی مکررا طی بیانیه ها و یادداشتهای رسمی اعلان نمود، که امام صدر در تاریخ 31 اوت، با پرواز شماره 881 شرکت هواپیمایی آلیتالیا، طرابلس را به مقصد رم ترک کرده است. اما برخی نهادهای رسمی و بین المللی، از جمله دولت ایتالیا و دادستانی شهر رم (28 ژانویه 1982)، پس از انجام تحقیقاتی گسترده، عدم ورود امام به رم و کذب مدعای دولت لیبی را رسما" اعلان کردند.

اما به رغم قطعیت دست داشتن سرهنگ قذافی در ربودن امام موسی صدر ، نکته جالب این است که به دلیل تعلق خاطر برخی عناصر داخل کشور ، این موضوع در دهه 60 پیگیری جدی نشد و این امر دلیلی نداشت جز این که معمر قذافی ، حلقه حامیانی جدی در ایران داشت و آن حلقه حامیان نیز کسانی نبودند جز اعضای بیت آیت الله منتظری! 

معمر قذافی همچون بسیاری دیگر از چپ های استحاله شده امروزی ، در سالیان دور مدعی پرچمداری مبارزه با امپریالیسم بود و بسیاری از عناصر جناح چپ (و بعدا" اصلاح طلب) ایرانی ، او را اسطوره خود به حساب می آوردند.اما همان گونه که چپ های ایرانی در یک فرآیند استحاله و دگردیسی از شعارهای ضدامپریالیستی خود دست برداشته و به دست و پای آمریکا افتادند ، قذافی نیز سال ها پیش ، علم ضدآمریکایی را بر زمین گذاشت ، همه تجهیزات مربوط به فعالیت های هسته ای لیبی را بار یک کشتی کرد و روانه آمریکا نمود. از آن به بعد ، قذافی به نماد شکست و ذلت پذیری در برابر غرب تبدیل شد و البته به واسطه این خدمت بزرگ به آمریکا ، حمایت های مادی خوبی از جانب غرب از خاندان قذافی طی سال های اخیر بعمل آمده است به گونه ای که مهمترین شریک اقتصادی - تجاری لیبی طی سال های اخیر ، متحد اصلی آمریکا یعنی دولت انگلیس بوده است. همان دولتی که لیبیایی های انقلابی معتقدند ، سلاح های سرکوب نیروهای معترض را به سرهنگ قذافی داده است.

آنچه در پی می آید بخش هایی از مصاحبه ای است که چند سال پیش ، دکتر صادق طباطبایی پسرخاله امام موسی صدر با سایت «یاران صدر» انجام داده و در آن بخش هایی از سنگ اندازی بیت آیت الله منتظری را  به عنوان حلقه یاران قذافی در ایران ،  در مسیر پیگیری های هیات تحقیق درباره سرنوشت امام موسی صدر تشریح کرده است.

دکتر صادق طباطبایی:
ـــ بنا بر دو بند از مقاوله نامه تجدید روابط دیپلماتیک میان ایران و لیبی در زمان ریاست جمهوری آقای بنی صدر، هیأتی برای سفر به لیبی و تحقیق درباره آن چه خارج از اراده ایشان بر سر ایشان آمده، در تهران و در دفتر من در نخست وزیری تشکیل شد. این هیأت قرار بود در لیبی با بهره گیری از کمک ها و اطلاعات مقامات لیبیایی، کار پژوهشی خود را اغاز کند. اعضای این هیأت، ترکیبی بود از دو نماینده از مقامات قضائی و سیاسی ایتالیا؛ نمایندگان ریاست جمهور و دولت و پارلمان لبنان و نمایندگان مجلس اعلای شیعه؛ دو وکیل از خانواده امام صدر در لبنان و نیز از طرف ایران، سید احمد صدر حاج سید جوادی؛ وزیر دادگستری دولت موقت؛ شهید والاگهر دکتر مصطفی چمران و این جانب.

ـــ در نشست هایی که غالباً در دفتر من در تهران تشکیل می شد، اسناد و مدارک لازم گردآوری شده و بحث های مبسوطی صورت گرفت. مدارک قضائی و تحقیقاتی نماینده دادستان ایتالیا که در آن کشور منجر به صدور رأی دادگاه مبنی بر نادرستی ادعاهای قذافی و جعلی بودن مدارک و اسناد ارایه شده از طرف ایشان بود؛ به اضافه مدارک و مستنداتی که برادران ما در لبنان و نیز وکلای خانواده امام صدر گردآوری کرده بودند و نیز مجموعه ای از اظهارات مقامات سیاسی و روسای دولت های اسلامی و خبرهایی که از منابع اطلاعاتی فراهم کرده بودیم، مجموعه ای موثق و پرونده ای محکم و مستند را شکل داده بود.
تاریخ سفر نیز با وجود امروز و فردا کردن مقامات لیبیائی تعیین و اسباب سفر فراهم شد.

ـــ در غروب روزی که قرار بود، هیأت با یک هواپیمای شرکت هما رهسپار لیبی شود، نماینده آقای قذافی خبر داد که رهبر لیبی اعلام کرده اند، از پذیرفتن این هیأت معذورند و سفرشان به لیبی ضرورتی ندارد. پس از چند بار رد و بدل شدن پیام ها و اشاره به تعهدات دولت آقای قذافی در پی تجدید روابط  دیپلماسی فیمابین دو دولت و تذکر این مطلب که چنین رفتاری پیامدهای ناگواری در روابط دو کشور خواهد داشت، جناب رهبر لیبی اظهار داشتند: آنچه ما به آن متعهد بودیم، میزبانی و همکاری و کمک به هیأتی بود که برای تحقیق درباره سرنوشت امام صدر به لیبی سفر خواهد کرد. در حالی که هیأتی که اینک رهسپار سفر هست، پیش از تحقیق، نظر نهایی خود را اعلام کرده و برای همین، نیازی به حضور این هیأت در لیبی نمی بینیم.

ـــ بهانه آقای قذافی مشخص بود. اشاره ایشان به اظهارات من مربوط می شد که پیش از آن در یک گفت وگوی مطبوعاتی و در پایان یک دیدار رسمی به عنوان نماینده و معاون نخست وزیر ایران در لبنان بیان کرده بودم و آن این که:«شواهد و قراین تردیدی باقی نمی گذارد که آنچه بر سر امام صدر آمده است، خارج از اراده ایشان بوده و در سفر رسمی و اخیر ایشان در لیبی و به مسئولیت شخص معمر قذافی صورت گرفته است.»
ـــ آنچه در آن کنفرانس گفته بودم، نظر امام خمینی و عقیده غالب مسئولان و روسای دولت های اسلامی و نیز خانواده امام صدر بود، نه نظر هیأت تحقیق مربوطه. در عین حال، در آخرین پیامی که برای لیبی فرستادیم اظهار داشتم؛ من نه تنها از ریاست این هیأت که حتی از عضویت در آن نیز استعفا می دهم تا خاطر جناب قذافی از این بابت آسوده باشد. اینجا بود که به جای نماینده قذافی، از دفتر آیت الله منتظری در قم پاسه نهاِی برای ما فرستاده شد. بعد هم حضرت ایشان با عجله به تهران آمدند و در دیداری که با امام خمینی داشتند، به خطرات و پیامدهای اعزام چنین هیأتی در چنان زمانی برای کشور و نظام نوپای انقلاب اسلامی و نیز  شکستن حلقه اتحاد سازنده دو دولت انقلابی ایران و لیبی سخن گفتند.

ـــ فردای آن روز، امام خمینی من را احضار کردند و با لحنی بسیار صمیمی و در عین حال دردآلود بیان داشتند؛ با توجه به شرایط نامناسب ایجاد شده و تحریکاتی که پاره ای افراد نزدیک به بیت آیت الله منتظری انجام می دهند، بهتر است این امر تا مدتی مسکوت بماند. ما هم بنا بر مصلحت اندیشی امام، برنامه سفر را به تعویق انداختیم، ولی حلقه یاران آقای قذافی در ایران تبلیغات گسترده و پیدا و پنهانی را علیه هیأت یاد شده آغاز کردند و حتی پیگیری مسأله ربایش امام صدر را در راستای خواسته های امپریالیسم و صهیونیسم بین الملل دانسته و به کمک رسانه های تحت امر خویش اعلام کردند؛ مصلحت انقلاب یا مصلحت امام صدر؛ کدام یک در صدرند؟

 

ـــ همان جریانی ایرانی که پیش از انقلاب در لبنان علیه امام صدر فعالیت می کردند و پاره ای از مدارک و اقداماتشان در اسناد ساواک به تفصیل آمده است، همان افراد و گروه هایی که مذبوحانه و پیوسته می کوشیدند با تحریف و شایعه پراکنی و جعل خبر، دوستان و یاران امام خمینی را در نجف علیه امام صدر و دکتر چمران بشورانند و ذهن امام خمینی را مشوه سازند، در سال های آغازین پیروزی انقلاب اسلامی در این ارگان و در ان تشکیلات و در یکی دو حزب و گروه سیاسی با برخورداری از عنایات مادی و معنوی نماینده آقای قذافی در ایران، همواره در تکاپو بودند، هر گونه اقدام برای روشن شدن سرنوشت امام صدر را مانع شوند. اقدامات این افراد که در رده های بالای حکومتی و در دفتر امام خمینی و حتی در ارگان های انقلابی نیز نفوذ داشتند، از مهمترین عوامل مانع در راه پیگیری سرنوشت امام صدر بود.

ـــ امام خمینی که نظر خود را درباره این جنایت بارها اظهار کرده بودند و از پذیرفتن معمر قذافی تا روشن شدن مسأله امام صدر خودداری می ورزیدند، هر بار که هیأتی رهسپار لیبی می شد، از آنها مصراً می خواستند، مسأله امام صدر را در اولویت مذاکرات خود قرار دهند. حتی به  یکی از شخصیت های روحانی که به عنوان سفیر کبیر جمهوری اسلامی ایران عازم  لیبی بود سفارش کردند، از تحقیق در این امر به هر طریق که می تواند، دریغ نورزد و گزارش هایش را مستقیم و بدون میانجی به خود ایشان بدهد.