المپیک 2012 لندن و اهداف نژادپرستانه و ابهام شرکت ایران
المپیک 2012 لندن؛ دستمایه اهداف نژادپرستانه
ورزش ایران زیر پرچم صهیونیسم نمی‌رود
بحث المپیک است، المپیک لندن در سال 2012 که به گفته مسئولان ورزش ایران کلی بودجه برای آن در نظر گرفته شده است. اما مهم‌تر از خود المپیک لوگوی آن است که طراحان اسرائیلی به سلیقه خود طراحی‌اش کردند. انگلیسی‌ها مدت‌ها برای گرفتن امتیاز میزبانی المپیک 2012 جنگیدند، همه نیروهایشان را جمع کردند تا IOC (کمیته ملی المپیک) را قانع کنند، لندن پایتخت این کشور بهترین گزینه برای برگزاری این مسابقات است.
این در حالی بود که چهار شهر دیگر هم برای گرفتن امتیاز میزبانی تلاش می‌کردند، تلاشی که در نهایت به سود جزیره‌نشینان خاتمه یافت. در 6 جولای 2005 تمامی اعضای IOC در سنگاپور گردهم آمدند تا تکلیف میزبان را معلوم کنند.اهالی مسکو، پاریس، مادرید و نیویورک خبر نداشتند قرار است در یک رأی‌گیری جنجالی قافیه را ببازند. در پایان لندنی‌ها با 4 رأی اختلاف خود را به عنوان میزبان سی‌امین دوره بازی‌های المپیک معرفی کردند. انگلیسی‌ها پس از آنکه از بابت میزبانی خیالشان راحت شد بلافاصله دست به کار شدند. علاوه بر ساخت و تکمیل تجهیزات طراحی لوگوی بازی‌ها موضوعی بود که بر خلاف آنچه تصور می‌شد دست‌های پشت پرده حسابی اعمال نفوذ کردند.چهارم ژوئن سال 2007 کمیته ملی المپیک انگلیس پس از تبلیغات رسانه‌ای فراوان به طور رسمی از لوگوی المپیک لندن رونمایی کرد.
طراحی این نماد 400 هزار پوند برای کمیته المپیک انگلیس آب خورد اما ارزشش را داشت؛ چرا که شرکتی که این وظیفه را بر عهده گرفته بود با ظرافت خاصی ماهیت بازی‌های المپیک را به نفع صهیونیست‌ها زیر سؤال برد. در حالی که اساسنامه این مسابقات استفاده از هرگونه نمادهای نژادپرستانه را منع کرده، شرکت «اولنیز» به طرز ماهرانه‌ای نماد رژیم صهیونیستی را در این لوگو گنجانده و با کمی دقت می‌توان به خوبی کلمه Zion را در لوگوی المپیک دید، به این ترتیب المپیک لندن تریبون تبلیغاتی کسانی شده است که از هر فرصتی برای جاه‌طلبی‌های خود و ترویج تفکرات نژادپرستانه استفاده می‌کنند.
موج اعتراضات در انگلیس
به محض رونمایی از لوگو و سمبل‌های المپیک لندن و در شرایطی که مسئولان ورزشی کشورمان درگیر مسائل روزمره بودند رسانه‌های انگلیس به شدت نسبت به این اقدام مغرضانه اعتراض کردند. این رسانه‌ها معتقد بودند شرکتی که سابقه طراحی تصاویر مبتذل را دارد قطعاً نمی‌تواند لوگویی در حد و اندازه‌های کشورشان طراحی کند، به ویژه آنکه اولینز و همکارانش با الهام از نشانه‌های فراماسونری لوگوی 2012 را طراحی کردند. پخش برنامه‌ای در رادیو لندن (ژوئن 2009) آغازگر این اعتراضات بود آنجا که محقق انگلیسی یکبار دیگر دست به افشاگری علیه مدیران کمیته ملی المپیک انگلستان زد و پرده از توطئه‌های آنها برداشت. جالب اینجاست که رسانه دولتی BBC هم که از نارضایتی مردم جزیره از لوگوی طراحی شده خبر داشت نظرسنجی انجام داد که نتیجه آن اصلاً به نفع سیاست‌مداران انگلیسی نبود. بیش از 80 درصد مردم این کشور لوگوی المپیک لندن را نمی‌پسندند و معتقدند این طرح به هیچ وجه قابل دفاع نیست.
اعتراض رسمی ایران
بعد از گذشت چهار سال تازه یادمان افتادالمپیک لندنی در پیش است و لوگوی آن مشکل دارد. البته این‌بار هم آقایان در خواب ناز بودند و به اصرار رسانه‌ها و خبرگزاری بیدار شده و مجبور شدند نامه‌ای بنویسند و رفع تکلیف کنند. در هفته‌های اخیر مطالبی روی خروجی برخی خبرگزاری‌ها آمد مبنی بر اینکه در لوگوی المپیک 2012 کلمه zion گنجانده شده است. این گزارش‌ها بیدار‌باشی بود برای کمیته ملی المپیک کشورمان که معلوم نیست از سال 2007 تاکنون که حتی برخی سایت‌های خارجی هم به این مسئله اعتراض کردند چرا موضوع را پیگیری نکرده! بهرام افشارزاده باز هم مثل همیشه به عنوان همه کاره کمیته المپیک متکلم وحده شد و با چند مصاحبه پی در پی خبر اعتراض رسمی ایران به لوگوی مسابقات را رسماً اعلام کرد. کمیته المپیک طی نامه‌ای به کمیته بین‌المللی المپیک خواستار تغییر لوگوی بازی‌ها شد.
نفس راحت
خیلی طول نکشید تا جواب IOC به دست مسئولان ایران برسد. ژاک روگ، رئیس کمیته بین المللی المپیک در پاسخ ادعاهای افشارزاده جواب‌هایی را داد که همه در داخل کشور انتظارش را داشتیم:« پاسخ ما به اظهارات ایران کاملاً روشن است. نشان المپیک 2012 لندن به معنی نشان بازی‌های المپیک 2012 لندن است؛ نه بیشتر و نه کمتر.» در این میان آنچه متعجبمان کرد واکنش مقامات ایرانی بود. این در حالی است که محمد علی آبادی، رئیس کمیته ملی المپیک با وجود اطلاع از این مسئله مهم خود را از دسترس خبرنگاران در رسانه‌ها خارج ساخته تا طبق معمول دبیر کل، مسئول پاسخگویی باشد.
در شرایطی که شواهد نشان می‌دهد لوگوی المپیک 2012 به گونه‌ای طراحی شده که واژه «صهیون» را در ذهن متبادر می‌کند انتظار می‌رفت مسئولان ارشد ورزش کشور موضعی جدی در اینباره اتخاذ کنند. با این وجود پاسخ یکی دو جمله‌ای IOC برای کمیته ملی المپیک ایران کافی بود تا از مواضع خود عقب بنشیند. گویا افشارزاده از خدا می‌خواست که جواب IOC سریع‌تر برسد و خیالش راحت شود و مصاحبه کند. او در مصاحبه با خبرگزاری برنا رسماً اعلام کرد که خبری از پیگیری‌های بعدی نیست:« وظیفه کمیته ملی المپیک ایران اعتراض به طراحی لوگوی بازی‌های المپیک 2012 لندن بود ما وظیفه خود را انجام دادیم و مسئولان بلندپایه بازی‌های المپیک نیز به این اعتراض پاسخ دادند. ما در رقابت‌های المپیک با قدرت کامل شرکت می‌کنیم. دلیلی وجود ندارد که در بازی‌ها حضور نداشته باشیم. ما نیز با حس نیت نسبت به این مسئله برخورد می‌کنیم!»
بالاترین مرجع ما IOC است
هر چقدر منتظر ماندیم تا شاید دبیر کمیته ملی المپیک این مصاحبه را تکذیب کند خبری نشد به همین دلیل تصمیم گرفتیم خودمان صحت و سقم قضیه را از او بپرسیم. هر چند افشارزاده این روزها سرش حسابی شلوغ است، اما بالاخره جواب تلفن ما را داد:« ما جوابمان را گرفتیم. قبلاً‌همه مسائل را بیان کردیم آقای روگ هم کاملاً منطقی با قضیه برخورد کرد. المپیک 2012 هیچ مشکلی ندارد، به جوابی که دریافت کردیم اکتفا می‌کنیم.» افشارزاده حتی از حرفمان مبنی بر اینکه سعیدلو تأکید کرده لوگوی المپیک باید تغییر کند به شدت عصبانی شد:« آنها برای خودشان می‌گویند و ما به هیچکس اجازه دخالت در این موضوع را نمی‌دهیم. مرجع ما IOC است و وقتی آنها لوگو را بی‌عیب و نقص می‌دانند ما نمی‌توانیم حرفی بزنیم. برای ما مرجعی بالاتر از IOC وجود ندارد و ما نمی‌توانیم با آنها بجنگیم. خود آقای سعیدلو می‌تواند برود و با آنها مقابله کند.»
در حالی که می‌خواستیم سؤال بعدی خود را مطرح کنیم آقای افشارزاده به بهانه رفتن به جلسه‌ای مهم تلفن را قطع کرد تا ابهام در نحوه رفتار مسئولان کمیته المپیک کشورمان بیشتر و بیشتر شود.
بازتاب در رسانه‌های امریکایی
بر خلاف آنها که پشت میز ریاستشان پنهان شدند و تلفن را روی خبرنگاران قطع می‌کنند روزنامه‌های امریکایی حسابی به اعتراض ایران واکنش نشان دادند. تا آنجا که روزنامه واشنگتن پست نوشت:« ایران تهدید کرده است المپیک 2012 را به دلیل آرم بازی‌ها تحریم خواهد کرد.» واشنگتن پست علاوه بر اشاره به نامه اعتراض‌آمیز ایران بر این مسئله تأکید کرده که لوگوی 2012 بدون تردید بر حضور برخی کشورها از جمله ایران در المپیک تأثیر می‌گذارد. همچنین روزنامه نیویورک تایمز در مطلب مشابهی به نامه اعتراض‌آمیز ایران به شخص ژاک روگ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک و درخواست ایران از دیگر کشورهای اسلامی برای اعتراض به آرم نژادپرستانه اشاره کرده است. نیویورک تایمز در خاتمه گزارش خود آورده IOC ادعاهای مطرح شده از سوی ایران را رد کرده است.
سیاست خارجی حرف اول را می‌زند
با وجود آنکه سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک واکنش درست و حسابی به لوگوی طراحی شده نشان ندادند، اما این موضوع واکنشهای زیادی در میان نمایندگان مجلس شورای اسلامی داشته است. علیرضا دهقان، نماینده مردم ایذه و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس با اشاره به اینکه واکنش ایران باید جدی‌تر از این حرف‌ها باشد به خبرنگار «جوان» گفت: «باید پیگیر این موضوع باشیم و سیاستی پیشه کنیم که در خور‌شأن مملکت و سیاست خارجی‌مان باشد. به عقیده من مسئولان رده بالای کشور و شورای عالی امنیت ملی باید در این موضوع ورود کند.» دهقان معتقد است بررسی دقیقی روی لوگوی المپیک 2012 باید انجام شود: «پیگیری‌های لازم باید انجام شود و اگر معلوم شود لوگو مشکل دارد، نه تنها ما بلکه سایر کشورهای مسلمان باید به این موضوع اعتراض کنند. این درست که ورزش ایران ممکن است در این مسئله ضرر کند، اما بحث سیاست خارجی ایران اسلامی فراتر از این حرف‌هاست.»
آقایان به توجیهات بسنده نکنند
واکنشهای اهالی بهارستان به اینجا ختم نشد. سید جلال یحیی‌زاده با تمام مشغله‌‌ای که این روزها نمایندگان مجلس دارند پاسخگوی سؤالات ما شد و همانطور که انتظار می‌رفت او نیز از بی‌خیالی مسئولان ارشد ورزش کشور گله‌مند بود: «متأسفانه زمان زیادی را در غفلت سپری کرده‌ایم، چهار هفته از افشای این موضوع می‌گذرد اما آقایان تازه به فکر نامه‌نگاری و اعتراض افتاده‌اند. مسئولان مربوطه باید سریع‌تر از اینها موضع می‌گرفتند. وقتی ما به خاطر نام خلیج فارس از مواضعمان کوتاه نیامدیم و آنها تنها چند ماه مانده به آغاز بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی میزبانی را از ما گرفتند طبیعی است که باید در موضوع لوگوی المپیک 2012 موضعی جدی بگیریم.» نماینده مردم تفت و میبد به توجیهات دبیر کل کمیته ملی المپیک ایران اشاره می‌کند: «مایه تأسف و تعجب است که بعضی آقایان به توجیهات IOC بسنده کرده‌اند. اینگونه رفتارها نشانه انفعال این افراد است.»
یحیی‌زاده در ادامه خواستار موضع جدی مقامات کشورمان در خصوص سوء استفاده از بزرگ‌ترین آوردگاه ورزشی جهان شد: «من خودم شخصاً در صحن مجلس این موضوع را مطرح کردم و تذکر لازم را دادم. فردای همان روز دو نفر از دیگر نمایندگان نیز نسبت به لوگوی طراحی شده تذکر دادند. متأسفانه سازمان تربیت بدنی هیچ واکنشی نشان نداده، اما ما باید با قدرت و جدی وارد عمل شویم و پا را از تهدید فراتر بگذاریم به عقیده من بهترین تصمیم در این خصوص کناره‌گیری از حضور در المپیک لندن است. باید موضع خودمان را به اطلاع دیگر کشورهای اسلامی نیز برسانیم تا آنها هم تصمیم خود را اعلام کنند.»
زیر سایه صهیونیست‌ها
بازی‌های المپیک برگزار می‌شود تا مردم کشورهای مختلف از هر رنگ و نژادی که هستند بدون کوچک‌ترین تبعیضی شانه به شانه یکدیگر رقابت کنند. این همان شعاری است که سران IOC همواره در نطق‌های پرطمطراق خود عنوان کرده‌اند. اما حالا که قرعه به نام انگلیسی‌ها افتاده گویا همگان بی‌خیال لوح المپیک شده‌اند.
همان‌ها که همواره برطبل مبارزه با نژاد پرستی کوبیده‌اند و بارها و بارها انگشت اتهامشان را به سوی ما گرفته‌اند حالا خودشان اختیار تام به صهیونیست‌ها دادند تا هر‌جور می‌خواهد بتازند.
اگر چه کمیته المپیک ایران تمام تلاششان را می‌کنند افکار عمومی را منحرف کنند اما شکی نیست که طراحان لوگوی المپیک (شرکت wolf olins) با استفاده از اشکال هندسی کلمه zion (صهیون) را طوری به نمایش درآورده‌اندکه 2012 خوانده می‌شود. این اقدام تعمدی به وضوح قابل مشاهده است و از جمله آن می‌تواند به وجود نقطه‌ای در میان لوگو اشاره کرد. این در حالی است که در اعداد لاتین هیچ نقطه‌ای وجود ندارد و اولینز و دوستانش تنها برای تفهیم حرف i انگلیسی از نقطه استفاده کرده‌اند.
جالب اینجاست که لوگوی المپیک لندن شبهات بسیاری به طراحی موزه هولوکاست در آلمان دارد و خیلی باید از مرحله پرت باشیم اگر باور کنیم تمامی این اتفاقات تصادفی است. شاید هم سران IOC به روحیات مقامات کمیته المپیک‌مان آشنا بودند و می‌دانستند با یک جواب دو خطی می‌توانند ایرانی‌‌ها را قانع کنند!
شاید آقای افشار زاده با دو جمله دست ما را به نشانه تسلیم بالا ببرد و به بهانه نابودی ورزش و تیم‌های ملی مختلف کوتاه بیاید، اما مواضع مشخص جمهوری اسلامی ایران و خطوط قرمز انقلاب مسائلی نیستند که بعضی‌ها به راحتی آنها را زیر پا بگذارند. قطعاً اگر کوتاهی‌های اهالی ورزش ادامه داشته باشد مقامات رده بالای مملکت وارد عمل می‌شوند و تصمیمی قاطع و در راستای سیاست‌های نظام اتخاذ می‌کنند.
