هدف امام حسین حکومت بود یا رضای خدا؟آیا این اقدام خودکشی نبود؟

«ایکس - شبهه»: ابتدا باید تفکر مقابل هم قراردادن «یا حکومت و یا خدا» را که برای القای تفکر غلط «جدایی دین از سیاست» رایج می‌کنند را در ذهن اصلاح نماییم.

الف - مؤمن [چه رسد به امام معصوم ع] هر کارش برای رضای خداست. خواه نماز شب باشد، یا تجارت و یا حکومت. پس اگر قصد ایشان حکومت می‌بود نیز، برای رضای خدا بود. مگر پیامبر اکرم (ص) که ب مدینه حجرت نمودند، برای رضای خدا نبود، یا قصد تأسیس حکومت اسلامی نداشت و همین‌طوری اتفاقی دید شرایط مساعد است، حکومتی تأسیس کرد؟ و حال آن که امام علیه‌السلام، خود مکرر هدف از این حرکت و قیام را مطرح ننمودند و در هیچ کجا نفرمودند که برای حکومت خروج می‌کنند. چنان چه در همان ابتدای حرکت از مدینه، در وصیت‌نامه‌ی کوتاهی که خطاب به برادرشان محمد حنفیه نوشته و آن را به مهر خود ممهور کرده بودند، مرقوم داشتند:

«... من نه از روی خودخواهی، و برای خوش‌گذرانی، و برای ظلم (چهار عامل اصلی خروج کنندگان برای حکومت دنیوی)،‌ از شهر خود بیرون آمدم، بلکه هدف من از این خروج، برای طلب اصلاح امت جدم است. هدف من «امر به معروف و نهی از منکر» است و به سیره‌ی جدم و پدرم علی بن ابیطالب (ع) عمل می‌نمایم ...» (متقل خوارزمی، ج1، ص 188)  

چراامام حسین (ع)‌، پس ازشنیدن خبرشهادت مسلم به مکه برنگشتند؟

شبهات رایج در افواه ش (تهران): چرا امام حسین (ع)‌، پس از شنیدن خبر شهادت مسلم، پشیمان شدن اهل کوفه، پیشنهاد امان‌نامه و ... به مکه برنگشتند؟

«ایکس - شبهه»:‌ بی‌تردید، بنا بر علم معصوم (ع)، اخبار وارده از پیامبر اکرم (ص) و ...، حتی اگر این اخبار به امام حسین (ع) نمی‌رسید، ایشان می‌دانستند که چه خبر است و نتیجه چه می‌شود. پس سؤال مطروحه، سؤالی بسیار قابل تأمل و تفکر و نیز راه گشا و روشنی بخش است، چرا به رغم همه اینها امام (ع) به مکه برنگشتند. ذیلاً به صورت اجمال به محورهایی اشاره می‌‌گردد:

الف - اساساً یکی از علل وارد نشدن حضرت امام (ع) به شهر مکه و انجام مناسک این بود که مطلع شدند دستگاه‌ حکومتی مأمورینی برای ترور ایشان در حین مناسک حج اعزام کرده است و افراد بسیاری در حالی که شمشیر زیر احرام بسته‌اند، در آنجا منتظر ورود امام هستند. و امام نمی‌خواستند در حرم خدا خون ریخته شود. البته نباید گمان شود که امتناع امام (ع) از ریخته شدن خود در مکه‌ی معظمه، فقط همین مسئله‌ی نجس و پاکی و طهارت ظاهری ماست. بلکه ضمن حرمت حرم، تمامی احکام الهی که از جمله «امن بودن حرم» است برای همیشه شکسته می‌شد و از اسلامی که امامش در کعبه به دست مسلمین کشته شود نیز اثری نمی‌ماند و جو دفاع از مظلوم توسط ظالم نیز سبب می‌‌گردید که حقایق حکومت ظلم آشکار نشود و بگویند:‌ یک تروریست ناشناسی او را ترور کرد.

چنان ایشان با اشاره به این موضوع می‌فرمایند: «اگر یک وجب دورتر از مکه کشته شوم، بهتر است از این که داخل آن به قتل برسم و اگر دو وجب دورتر کشته شوم، بهتر از یک وجب است». یعنی هر چه دورتر، بهتر. و نیز فرمود: «ابن زبیر! اگر من در کنار فرات دفن شوم، برای من محبوب‌تر است از این که در آستانه‌ی کعبه دفن شوم». پس اگر دقت شود، در این جمله معانی و معارف بس عمیقی و قابل تحلیلی وجود دارد.

ب –