نگاهی به دادگاه سیما و محاکمه اخراجی ها

آقای جیرانی به گونه ای تقریبا عصبی وسط می پرد و بیانیه وار و همچون قاضی ای که پتکش را می کوبد حکم صادر می کند که: 'واکنش شما بد بود.شما نباید بیانیه می داید.ما باید همدیگر را تحمل کنیم.'

اولین برنامه هفت در سال جدید به بررسی "پدیده اخراجی ها اختصاص داشت و حاوی نکات مهمی بود از دو منظر:
یکی خود برنامه و دیگری رویکرد صدا و سیمای جمهوری اسلامی.چنانکه "پیش بینی"می شد و انتظار می رفت، این برنامه می خواست اخراجی های 3 و اتفاقات اطرافش را به گونه مدیریت شده ای بکوبد. یعنی باید اقبال مردم، فروش دو برابری نسبت به "جدایی نادر از سیمین" و فروش بیشتر حتی در تهران را جمع می کرد و درباره تکثیر غیرقانونی هم حرفی میزد که به نظر چندان محکوم کردن نبود. چه چیز مانع از آن بود که حرف دل خود را بزنند؟تنها و تنها خود ده نمکی که در حرف و عمل می تواند به آنها جوابهای سخت و آزارنده بدهد.

ده نمکی دیگر قابل نادیده گرفتن نیست و این بار با دوگانگی در ادعاهای تساهل و آزادی در موضع انفعال بودند اما کم نیاوردند؛ (والبته اکنون بیشتر معلوم شد).خدا پدر آن برنامه نود را بیامرزد که لااقل در موارد بسیاری تلاش کرده اصول اخلاقی مطرح در فوتبال را مطرح و ناقضان آن را در حد خود بی طرفانه محکوم کند. در حقیقت برنامه هفت نشان داد که حضرات سینماگر و مدعی حتی در حد یک گزارشگر فوتبال جسارت و ظرفیت بی طرفی را ندارند و نمی توانند نودی سینمایی خلق کنند. موضع آنها در آن حد است که اگر کاپیتان تیم مورد علاقه شان به گوش داور سیلی بزند به جای محکوم کردن این عمل، داور را محکوم کنند که چرا ناراحت شده و رنجیده است .باید گفت حضرات گرامی!باز به عرصه ای وارد شدید که ظرفیت آن را نداشتید.
در ابتدای برنامه در گزارشی درباره اخراجی ها می گوید:ده نمکی هم پس از تکثیر فیلمش شمشیر را از رو بست و هر چه توانست نثار مخالفانش کرد. بعد صحبتهای جناب عسگرپور مسوول خانه سینما را پخش می کند که از امنیت شغلی سینماگران می گوید.

ده نمکی می گوید:از آنها که از امنیت شغلی حرف می زنند بیشتر انتظار داشتم که تکثیر غیرقانونی را محکوم کنند.آقای جیرانی به گونه ای تقریبا عصبی وسط می پرد و بیانیه وار و همچون قاضی ای که پتکش را می کوبد حکم صادر می کند که: "واکنش شما بد بود.شما نباید بیانیه می داید.ما باید همدیگر را تحمل کنیم." اینکه لحنش به کدام صفت همیشگی این قشر شبیه است یک بعد ماجراست و بعد دیگر اعتراف ضمنی اوست که بله!"ما"بوده ایم اما باید هم را تحمل کنیم.

پیشتر حالات قطع کلام مهمان او را که با ظرافت و لبخند انجام می داد دیده بودیم اما نه با قاطعیت و این قیافه جدی.در واقع در همه برنامه ها حضرت مجری بر هر جمله مهمانان تبصره می زند و حرف آخر را خودش می زند.

در نود که البته در نهایت مجری موضع خود را هم اعلام می کند معمولا فقط محدودیت زمان را تذکر می دهد اما در اینجا در مقوله بحث انگیز سینما حضرت مجری سخن هر کس را به مذاق نباشد بلافاصله قطع می کند و رای خود را صادر می کند.

نمی توان گفت نود برنامه ای بی طرف است اما لااقل نمی توان به آن اتهام زد که مواضعش را با رئیس فلان باشگاه یا فلان مربی هماهنگ می کند.اما دربرنامه هفت مجری دائما همچون بوق هشدار در برابر هر نظری مخالف طیف خاصی در سینما به صدا در می آید و اعلام موضع می کند.
و اما بعد فنی و کارشناسی...در همین برنامه در نهایت نتوانستند برگه عوامانه شان به نفع جدایی نادر را رو نکنند. یک سایت را نمایش دادند که در آن جدایی نادر در رده ای بالاتر از آواتار و مری و مکس رده بندی شده بود! اگر شما به سیرالئون یا گواتمالا بروید و نام آواتار را بیاورید هیچکس نشنیده(!)اما اگربگویید جدایی نادر همه شنیده اند.این مثل آن است که نود اعلام کند در آخرین رده بندی باشگاههای جهان تیم ذوب آهن در رده بیستم و بالاتر از والنسیا و چلسی ایستاده است. جالب است که حضرات فیلسوفانه ترین انیمیشن جهان را در سطحی پایین تر از جدایی نادر قرار می دهند. انیمیشنی که از موسیقی آن و شعر آن در فیلمهای مهم دیگر استفاده شده است.
هفت بر خلاف ادعا کاملا سیاسی است.سیاست از سر و بر و زیر و خبر و تحلیل و حالات چهره مجری می بارد و در عین حال ادعای بی طرفی می کند.
در این میان اما بحث مهمتری مطرح است و آن اینکه صدا و سیما در کجای ماجراست. موضع صدا و سیما نسبت به اخراجی های 3 که فتنه را نقد می کند چه می تواند باشد؟بی طرفی؟،سکوت؟کوبیدن؟ ده نمکی کاری را که صدا و سیما قادر به انجام آن نیست یا جرات آن را ندارد یک نفره انجام داده است.آیا چون کاری را انجام داده که صدا و سیما عرضه آن را ندارد باید بایکوت شود و در تلوزیون و رادیو کوبیده شود و مورد توهین قرار گیرد؟سیاست صدا و سیما در هواداری یا مخالفت یا جذب و چینش نیرو چیست؟چرا باید مهمترین بلندگوها از دو قدم مانده به صبح گرفته تا هفت دردست روشنفکران باشد؟چرا فلان خانم که در آمریکا بدون حجاب فیلم بازی کرده به محض بازگشت در فلان سریال نقش زن الگو را می گیرد؟چرا کسانی که حتی از خبر یا گزارشی درباره اخراجی ها طفره می روند به ناگاه به مردم مژده حضور مجدد فرزاد حسنی را می دهند؟رشیدپور که به پشتوانه سیاه لشگر شدن در چند فیلم ،دیدن اخراجی ها را شرم آور می داند از کجا چهره شد و به کجا می رود؟جناب حسینی مجری محبوب که هم اکنون در آمریکا مقدسات وارکان نظام را تمسخر می کند از کجا به آنجا رسید؟مقایسه کنید با اینکه یک مجری حزب اللهی که اندکی پایش را از نظرات حضرات کج بگذارد و به چه حدت و سرعتی دفع گردید... و مقایسه کنید با ده نمکی که دارد یک تنه از وجود و ماهیت و مقام این حضرات دفاع می کند و به دلخوشی مشتی روشنفکر فاشیست او را می کوبند.
یک سوال مهم: اگر آقای جیرانی رئیس صدا و سیما گردد به کدامیک از حضرات مسوول صدا و سیما در حد یک آبدارچی کار می دهد؟
جالب است که فیلم مورد اقبال مردم است و حتی در مصاحبه های هفت با مردم اکثرا از فیلم تعریف می کردند.چرا ده نمکی و ما باید از برنامه صدا و سیما انتظار هجمه داشته باشیم نه دفاع؟ آیا فکر می کنند با نمک گیر کردن چند هنرمند آن طرفی و چند روشنفکر وجهه کسب می کنند؟روشنفکرها اینگونه اند:اگر مرعوب یا شیفته ببینند در دل تحقیرش می کنند اما اگر مخالف ببینند فحش می دهند و خشونت و تعصبات جاهلانه را رو می کنند.این ترس و این مرعوبیت از کجاست و اکنون که بعد از فتنه نقابها به کناری رفته چه جایگاهی دارد؟