تمام واقعیت های ال کلاسیکو
بدین ترتیب ال اول عبارت ال کلاسیکو یا حالا الکلاسیکو از این موضوع ریشه گرفته است. اما خود ال کلاسیکو از کجا آمده؟ می گویند به دلیل آن که این بازی قدمت زیادی دارد، آن را یک بازی کلاسیک می دانند و این نام را به آن اطلاق کرده اند. البته داستان های زیادی نیز در این خصوص نقل شده و این که این کلمه ریشه در برخی جنگ های آزادی خواهانه در آمریکای جنوبی داشته و ...
اما مهم این است که این دیدار بزرگ چرا تا این اندازه بزرگ شده و چرا رقابت حساس 2 تیم همشهری میلان و اینتر در داربی دلامادونینا به اندازه این بازی مهم نیست؟
جام شوکران
در حالی که شمارش معکوس برای آغاز ال کلاسیکوهای دیگر به عددهای پایانی خود نزدیک شده، برخی که به تاریخ و تاریخچه ها علاقه دارند به این می اندیشند که چرا 2 باشگاهی که حدود 630 کیلومتر از یکدیگر فاصله دارند، تا این اندازه با یکدیگر دشمنی داشته و به خون هم تشنه اند و باخت برای هر کدام در چنین رقابتی جام زهری بدتر از شوکران است.
شاید به قول «اندی میتن» نویسنده کتاب «دیوانه شو برای این» که به بررسی بازی ها و داربی های بزرگ دنیا پرداخته علت را باید در این مهم جست و جو کرد: «2 زبان، 2 ملت و حتی 2 کشور». در این بین و در کنار این گفته، موضوع دیگری هم مطرح است. این بازی جدال بین 22 بازیکن که تازه دو- سوم آن ها هم اسپانیایی نیستند، چگونه توانسته تا این حد مهم جلوه کند. شاید بد نیست بار دیگر سراغ میتن برویم و جمله دیگری از او در این باب نقل کنیم: ناین گونه داربی ها معمولاً ریشه هایی مذهبی و سیاسی نیز در درون خود دارند». با این گفته و با توجه به این شعار معروف باشگاه بارسلونا یعنی «بیشتر از یک باشگاه» (Morethanaclub) شاید یک چیزهایی دست گیرمان شود.
حرف های انگلیسی ها
گری لینه کر یکی از نمادهای انگلیسی بارسلونا به حساب می آید. اگر به این نکته توجه داشته باشیم که خلق و خوی کاتالونیایی ها و آداب و رسوم شان نشات گرفته از فرهنگ انگلیسی است، به خوبی متوجه این نکته می شویم که یک بازیکن انگلیسی می تواند همواره برای هواداران بارسلونا مورد احترام باشد. خاصه آن که گری لینه کر آقای گل جام جهانی 1986 مکزیک، در ال کلاسیکوی سال 1987 با هت تریک خود برتری 3 بر 2 بارسا مقابل رئال مادرید را رقم زد. او درباره ال داربی می گوید: «شما هرگز نمی توانید این مسابقه را با مثلاً بازی لیورپول و اورتون (داربی مرسی ساید) و یا داربی شمال لندن بین تاتنهام و آرسنال به میدان رفته ام مقایسه کنید.
استادیوم نیوکمپ و «آکوستیک» بودنش به گونه ای است که می گویند وقتی 98
هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه یک صدا به تشویق می پردازند، صدایشان حتی از
صدای بلند شدن یک هواپیمای بوئینگ 747 هم بیشتر است. این صدا توسط
کارشناسان اندازه گیری شده و خیلی ها جو این ورزشگاه را برای حریفان بارسا
به خصوص رئال، مانند جهنم می دانند.
این بازی یک مسابقه معمولی بین 2 تیم از یک شهر بود، اما داربی اسپانیا آن
هم در نوکمپ و در مقابل چشمان 120 هزار هوادار چیز دیگری است. (آن زمان
گنجایش ورزشگاه نوکمپ این مقدار بود.) در مقابل استیو مک منمن که مدتی در
رئال مادرید بازی کرده حرف هایی جالبی می زند: «در هر سفری که به بارسلونا
داشتیم، شیشه های پنجره سرمربی همیشه توسط آجر شکسته می شد! و وقتی به
وسیله اتوبوس از هتل محل اقامت به سمت ورزشگاه نوکمپ می رفتیم، تمامی
بازیکنان دولا می شدند که کسی آن ها را نبیند یا این که در اثر برخورد
اشیای مختلف و شکسته شدن پنجره اتوبوس آسیبی نبینیم.»
یادی از ژنرال
اگرچه طی چند سال گذشته به طور مرتب بسیاری از مسئولان می گویند که این داستان های قدیمی و جنگ های قومیتی از بین رفته، اما هنوز هم که هنوزه، اختلافات بسیاری بین طرفداران 2 تیم وجود دارد. هواداران بارسلونا تشنه خون بازیکنان رئال هستند و طرفداران رئال نمی خواهند سر به تن ستارگان بارسلونا باشد! و خلاصه این جنگ اگرچه به صورت رسمی و علنی، درست مانند زمان حکومت «ژنرال فرانکو» وجود ندارد، اما هنوز هم می شود یک چیزهایی در این خصوص حس کرد.
تشویق در دیار غربت
در تاریخ بازی های ال کلاسیکو و جدا از تمام کری ها و جنجال هایی که بین 2 تیم بارسا و رئال وجود دارد اما 2 بازیکن بودند که توسط تماشاگران حریف تشویق شدند. مارادونای بزرگ و رونالدینو در سانتیاگو برنابئو توسط طرفداران تیفوسی رئال تشویق شدند. مادریدی ها که در ورزشگاه خودشان تسلیم هنرنمایی این 2 بازیکن تکنیکی و گلزن شده بودند در نهایت چاره ای جز تشویق این دو نداشتند. البته هواداران رئال در تشویق ستاره های حریف ید طولانی دارند!
وقفه در داربی
لیگ های اروپایی هم اکنون شرایطی بسیار منظم دارد اما در حد فاصل سال های 1937 تا 1939 داربی زیبای بارسا و رئال به دلیل جنگ های داخلی کشور اسپانیا برگزار نشد. اما در این سال ها سایر بازی های «لالیگا» به صورت منظم انجام می شد. شاید وقتی یک سوی میدان رئال باشد و سوی دیگر هم بارسلونا هر نتیجه ای هم که رقم می خورد می توانست شرایط داخلی این کشور و مسایلی که بین ایالت کاتالونیا و حکومت مرکزی در مادرید وجود داشت را بر هم بزند و همین موضوع باعث شد که مسئولان فدراسیون فوتبال اسپانیا به پیشنهاد دولت این کشور تصمیم به عدم برگزاری این دیدار بگیرند. 6 دیدار ال کلاسیکو در این 3 سال برگزار نشد تا این که شرایط داخلی کشور اسپانیا به حالت عادی برگشت و مجدداً ال کلاسیکو در نظم و آرامش برگزار شد.
لوئیس فیگو با جنجال به مادرید آمد و در 22 اکتبر سال 2000 در ال
کلاسیکو مقابل همبازیان سابقش قرار گرفت اما طرفداران بارسا که این حضور را
نمی توانستند تحمل کنند به نشانه اعتراض، سر بریده شده یک خوک را به سمت
فیگو پرتاب کردند و سپس پلاکاردهایی را نشان دادند که رویش نوشته شده بود:
«فیگوی پول پرست.»
یاغی های خائن
بازیکنان زیادی در تاریخ فوتبال اسپانیا بین بارسا و رئال نقل مکان نکرده اند اما همان تعداد محدود هم حاشیه های بسیار
زیادی داشته اند که مهم ترین آن انتقال «لوئیس فیگو» از بارسا به مادرید است. «فلورنتینو پرس» برای حضور روی صندلی مدیریت مادرید در سال 2000 دست به تبلیغات گسترده ای زد و وعده های فراوانی داد اما یکی از مهم ترین وعده هایش به خرید «فیگو» مربوط می شد. وعده ای که خیلی ها اعتقاد دارند دلیل اصلی حضور پرس روی صندلی مدیریتی رئال شد. پرس روی صندلی مدیریت رئال نشست و البته به وعده خود عمل کرد و فیگو را که حتی بازوبند کاپیتانی بارسا را هم بر بازو می بست به برنابئو آورد. انتقالی که سردبیر مارکا درباره اش می گوید: «حساس ترین انتقال بازیکن بین 2 تیم بود و هواداران بارسا هیچ وقت آن را فراموش نمی کنند.» لوئیس فیگو با جنجال به مادرید آمد و در 22 اکتبر سال 2000 در ال کلاسیکو مقابل همبازیان سابقش قرار گرفت اما طرفداران بارسا که این حضور را نمی توانستند تحمل کنند به نشانه اعتراض، سر بریده شده یک خوک را به سمت فیگو پرتاب کردند و سپس پلاکاردهایی را نشان دادند که رویش نوشته شده بود: «فیگوی پول پرست.»
بازسازی صدای بوئینگ
ورزشگاه «نوکمپ» روزگاری 120 هزار نفر گنجایش داشت و یکی از بزرگ ترین ورزشگاه های جهان نامیده می شد اما بعد از این که مورد بازسازی قرار گرفت و صندلی گذاری شد گنجایش آن به 98 هزار نفر رسید. البته ورزشگاه «نوکمپ» هنوز هم یکی از معروف ترین ورزشگاه های اروپا است چرا که نکته ای بسیار جالب در نوع ساخت و مهندسی سازه اش وجود دارد! این استادیوم و «آکوستیک» بودنش به گونه ای است که می گویند وقتی 98 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه یک صدا به تشویق می پردازند، صدایشان حتی از صدای بلند شدن یک هواپیمای بوئینگ 747 هم بیشتر است. این صدا توسط کارشناسان اندازه گیری شده و خیلی ها جو این ورزشگاه را برای حریفان بارسا به خصوص رئال، مانند جهنم می دانند.
محبوب ترین دشمنان
روزنامه «آس» چندی پیش نظرسنجی جالبی منتشر کرد. بر اساس این نظرسنجی میدانی محبوب ترین بازیکن بارسا نزد تماشاگران مادریدی کسی نبود جز پپ گواردیولا. اما جالب است بدانید محبوب ترین بازیکن رئال برای تماشاگران بارسا یک بازیکن خارجی بود! «داوود شوکر» جذاب ترین و محبوب ترین بازیکن مادریدی برای هواداران بارسا بود.
حبس خانگی هواداران
6 هوادار بارسا حدود 3 سال است که ال کلاسیکو را در خانه هایشان و از طریق تلویزیون تماشا می کنند. 6 هوادار بارسلونا بعد از دیداری که به شکست این تیم انجامید مشکلاتی برای اتوبوس حامل بازیکنان رئال به وجود آوردند و همین موضوع باعث دستیگری و البته حکم جالب محرومیت دادگاه ایالتی اسپانیا از تماشای ال کلاسیکو را پشت سر می گذارند و بازی برگشت امسال را می توانند از نزدیک تماشا کنند.
آلمانی ها رکورد می زنند
رئال مادرید بعد از 2 دهه از 2 بازیکن آلمانی به صورت همزمان در ترکیب اصلی اش مقابل بارسا استفاده می کند. تاریخ و اعداد و ارقام نشان می دهد که مربیان رئال مادرید در 2 دهه گذشته هیچ وقت به صورت همزمان از 2 بازیکن آلمانی در ترکیب ثابت خود مقابل بارسا استفاده نکرده اند اما امسال با با حضور مسعود اوزیل و سامی خدایرا این طلسم شکسته می شود. نکته جالب در مورد این 2 بازیکن که پاسپورتی آلمانی دارند و پیراهن تیم ملی این کشور راهم بر تن می کنند این است که هیچ کدام از آن ها آلمانی الاصل نیستند. اوزیل مادری آلمانی و پدری ترک دارد و خدیرا هم پدرش تونسی و مادرش نیز آلمانی است.
سلام همسنگر.فوتبالی هم که هستین کلی!!!
واقعاً چه هفت بیجاری شده این وسط.
یاعلی
با ولایت زنده ایم ، تا زنده ایم ، رزمنده ایم