ما روح واقعی آمریکایی را به دنیا منتقل می کنیم

معاون دیپلماسی عمومی وزارت خارجه آمریکا: ما روح واقعی آمریکایی را به دنیا منتقل می کنیم جودیث مک هیل، در اجلاس مبادله 2.0 گفت: هنگامی که ما از جوانان حمایت می کنیم و به آنان آموزش می دهیم تا رهبران آینده کشورهای خود باشند؛ روح واقعی آمریکائی را به زندگی مردم در هر کجا منتقل می کنیم.

جودیث مک هیل، معاون دیپلماسی عمومی کلینتون در اجلاس مبادله 2.0 گفت : اگر ما به حیطه عقاید وارد نشویم و در مجامعی که جوانان هم اکنون در آن فعال هستند شرکت نکنیم، خطر انزوای دائمی را برای خود رقم زده ایم. هنگامی که ما از جوانان حمایت می کنیم و به آنان آموزش می دهیم تا رهبران آینده کشورهای خود باشند؛ روح واقعی آمریکائی را به زندگی مردم در هر کجا منتقل می کنیم.

وی همچنین افزود: امروزه بیش از همیشه دیپلماسی عمومی یکی از عناصر اساسی سیاست خارجی ایالات متحده به شمار می آید.
وی با تاکید بر اهمیت تعامل گفت: تعامل با افراد در سراسر جهان و گفتن داستان خود به آنان، موجب پیشبرد منافع ملی و توسعه امنیت ملی ما می شود. ما خواهان یافتن راه های جدید برای تعامل با یکدیگر و استفاده از فن آوری برای تقویت دسترسی و حفظ مبادلات افراد هستیم. تسهیل تبادل بین افراد و تعاملات رو در رو بین افراد مهمترین عنصر فعالیت دیپلماسی عمومی ما است .
جودیث مک هیل در خصوص فعالیت های اداره تحت امر خود در این زمینه گفت: اداره آموزش و امور فرهنگی ما روز و شب بدون توقف برای به جریان انداختن طیف وسیعی از گفتگو ها با کیفیت بالا، بین جوانان، دانشجویان، معلمان، هنرمندان، ورزشکاران و رهبران در حال ظهور در ایالات متحده و بیش از 160 کشور فعالیت می کند. ما امروزه بیش از یک میلیون عضو انجمن تبادل، تحت هدایت وزارت امور خارجه در سراسر دنیا داریم. این مجموعه شبکه ای شامل بیش از 50 برنده جایزه نوبل و بیش از 350 رهبر فعلی یا گذشته حکومت ها است.
اگر ما امروز بتوانیم تعهد کامل خود را به افراد جوان نشان دهیم، و آنان را به یک گفتگوی مستقیم دو طرفه درباره اهداف مشترک و مسئولیت های دوجانبه خود وارد کنیم، برای سال های آینده همپیمانان و دوستان قدرتمندی خواهیم داشت.
استفاده برنامه های تبادل از فن آوری رسانه اجتماعی هزینه نسبتاً کمی را برای به کار گیری آن تحمیل می کند ولی می تواند به بازده بسیار زیادی منجر شود.
همانگونه که اوباما گفته است، ما نیازمند "خلق یک شبکه جدید اینترنتی هستیم، به نحوی که یک جوان ساکن کانزاس بتواند بی درنگ با یک جوان در قاهره ارتباط برقرار کند."
 

متن زیر ترجمه کامل سخنان جودیث مک هیل در اجلاس برنامه "مبادله 2.0" است که در آوریل 2011 و با همکاری موسسه آشتی ایالات متحده در شهر واشنگتن دی سی برگزار شد:

سخنان مک هیل، معاون وزیر در دیپلماسی عمومی و امور عمومی، در نشست برنامه تبادل 2.0
آقای سفیر متشکرم. بسیار خوشحالم که امروز به منظور شناسائی و گسترش توان ایجاد آشتی بر اساس درک مشترک بین فرهنگ ها اینجا هستم. مایلم از همۀ کسانی که به سازماندهی این فرصت استثنائی کمک کرده اند، به خصوص موسسه آشتی ایالات متحده ، سازمان سولیا، سازمان هم پیمانان تمدن ها سازمان ملل، و سازمان همکاران برای آغازی نو تشکر کنم.
ما همگی به توانائی مردم با پیشینه ها و تجارب مشترک گوناگون کاملاً اعتقاد داریم و معتقدیم که آنها در صورت ایجاد فرصت برای گردهمایی وگفتگو با همدیگر می توانند موفق به یافتن محورهای مشترک شوند. تعامل ساده می تواند از قدرت بالایی برخوردار باشد. ما هر روزه شاهد آن هستیم. ما آن را در سفیران جوان برزیلی دیدیم که به میراث دکتر مارتین لوترکینگ جونیور، از طریقِ در میان گذاشتن رویاهای خود برای آینده، در اینجا، درست در آن سوی خیابان، بر پله های بنای یادبود لینکلن، احترام می گذارند و این موضوع را آن زمان دیدیم که یک معلم قرفیزستانی از شبکه اجتماعی اسکایپ برای بر قراری ارتباط بین دانش آموزان کلاس زبان انگلیسی خود با دانشجویانی که در سفرش در محدودۀ برنامه تبادل، در شهر بیلینگ ایالت مونتانا آشنا شده بود، استفاده می کند و اجازه می دهد که گروه های دوستان از فاصله دور تجارب خود به عنوان گروه جوانان به اشتراک گذارند.
این داستان ها نشان دهندۀ خصلت انسانی تبادل بین المللی است. این داستان ها تنها به مسافرت به مکان های جدید و یا تجربۀ فرهنگ های متفاوت مربوط نمی شوند. این داستان ها با لحظاتی در ارتباطند که ما بخش های کوچکی از وجود خود را با مردمان دیگر مبادله می کنیم. و این زمانی است که ما تعصبات خود را با شناخت جایگزین می کنیم. اینها آجرهایی هستند که برای بنا نهادن آشتی پایدار و مشترک در کشورهای سراسر جهان به کار می روند.
من از اینکه این فرصت به دست آمد تا امروز با شما در باره تعهد قوی وزارت امور خارجه به پیشبرد فرصت ها برای گفتگوی افراد از هر طریق ممکن– رو در رو و با استفاده از فن آوری ارتباطی- صحبت کنم، خوشحالم. ما خواهان یافتن راه های جدید برای تعامل با یکدیگر و استفاده از فن آوری برای تقویت دسترسی و حفظ مبادلات افراد هستیم. اما اصول زیربنایی مبادلات بین المللی همچنان بدون تغییر می مانند. در تمامی آنچه که ما انجام می دهیم، باید بکوشیم احساس تعلق همگانی و احترام متقابلی را که تا این حد برای پایداری آشتی و درک یکدیگر مهم است، ایجاد کنیم.
ما می دانیم که دیپلماسی دولت با دولت دیگر به تنهائی کفایت نمی کند. امروزه بیش از همیشه دیپلماسی عمومی یکی از عناصر اساسی سیاست خارجی ایالات متحده به شمار می آید. تعامل با افراد در سراسر جهان و گفتن داستان خود به آنان، موجب پیشبرد منافع ملی و توسعه امنیت ملی ما می شود.
ما در حالی که این کار را انجام می دهیم، تسهیل تبادل بین افراد و تعاملات رو در رو بین افراد مهمترین عنصر فعالیت دیپلماسی عمومی ما است.
اداره آموزش و امور فرهنگی ما روز و شب بدون توقف برای به جریان انداختن طیف وسیعی از گفتگو ها با کیفیت بالا، بین جوانان، دانشجویان، معلمان، هنرمندان، ورزشکاران و رهبران در حال ظهور در ایالات متحده و بیش از 160 کشور فعالیت می کند. شرکت کنندگان در این برنامه های مبادله به سرعت به سفیران کشورها تبدیل می شوند. آنان، ضمن سفر به خارج، فضاهائی را برای گفتگو و فرصت هائی برای همکاری به وجود می آورند. و در برگشت به کشور خود، حتی جوامع بزرگتر و برخوردار از تفاهمی به وجود می آورند.
ما امروزه بیش از یک میلیون عضو انجمن تبادل، تحت هدایت وزارت امور خارجه در سراسر دنیا داریم. این مجموعه شبکه ای شامل بیش از 50 برنده جایزه نوبل و بیش از 350 رهبر فعلی یا گذشته حکومت ها است. این خود دارائی با ارزشی است که به ما کمک می کند تا تعامل با کشورهای را در هر سطحی بر قرار کنیم و اگر درست عمل کنیم، اینکار اهداف سیاست ما را برآورده می سازد.
تقویت و توسعه تبادل فرد با فرد ستون اصلی چارچوب دیپلماسی عمومی در وزارت امور خارجه است. این تعهدی است که ما را در دسترسی راهبردی به هر منطقه در جهان هدایت می کند و گفتگو، احساسی انسانی است که همه را در کنار یکدیگر نگه می دارد.
در همان حال ما باید این دنیای نوین ارتباطات جهانی و فرصت هائی را که ارائه می کند و در گذشته هرگز سابقه نداشته است، هدایت کنیم. اینترنت دسترسی به افراد بیشتری را در مکان های بیشتری فراهم آورده است. اما این امر موجب انتقال قدرت نیز شده است و چنان تاثیری بر جای می گذارد که لازم است با افراد بیشتری تعامل بر قرار شود. بنابراین ما برای اطمینان بیشتر از ثبات و امنیت دنیای خود، به فعالیت بیشتر برای ارتباط با افراد بیشتری – تمامی 9/6 میلیارد نفر – نیازمند هستیم.
فعالیت در این دنیای جدید همچنین به معنای تشخیص این نکته است که مردمی که ما در جستجوی ارتباط با آنان هستیم، با نسل گذشته خود تفاوت دارند. امروز، بیش از 60 درصد جمعیت جهان کمتر از 30 سال سن دارند. این جمعیت جوان برخوردار از شناخت و ارتباطات و دارای تحصیلات هستند. اینان در دهه های آینده عاملان تغییر در کشورهای خود و در جهان خواهند بود. ما هم اکنون شاهد آن در شمال آفریقا و خاورمیانه به صورت برخاستن موج فعالان جوانی هستیم که خواهان حقوق خود و نوسازی جهان هستند. این موضوع یک مرحله تغییر اساسی برای جوانان تازه قدرت یافته است که آن را به لحظه ای حیاتی برای ایالات متحده تبدیل می کند تا کوشش های خود را برای حمایت و تعامل با آنان دو برابر سازد.
هفته آینده من برای ملاقات با سازمان ها و گروه های جوانانی که در حال تغییر آفریقا به منبعی از نوآوری ها و سازماندهی فعالیت ها هستند، به آفریقای جنوبی، سنگال و نیجریه سفر خواهم کرد. ما می خواهیم از انرژی و توانائی این جوانان بهره برداری شود و برای ارتقاء آن، به آنان کمک کنیم. ما می خواهیم مطمئن شویم که جوانان بیشتری در سراسر آفریقا -و دیگر قاره ها- به منابع و فرصت هایی که برای دستیابی به اهداف خود نیاز دارند، مرتبط هستند.
اما جوانان امروزی، در اکثر مناطق دنیا، با شک و تردید به ایالات متحده و نقش ما به عنوان رهبر دنیا، رشد یافته اند. آنان غالباً ما را به عنوان کسانی که به دنبال منافع خود هستند می شناسند و بدتر از آن، بی ارتباط با خواسته های خود می دانند. تعداد کمی از آنها با توجه به زمان و استعدادشان، فعالیت های مولد دارند. و حقوق اولیه آزادی بیان بسیاری از آنان به صورت منظم نقض شده است. مبادلات می توانند به بیان این موضوعات کمک کنند.
هنگامی که ما گفتگوهایی را که مهارت جوانان را ارتقاء می دهد، و آنان را توانمند می سازد تا به نیروی مثبتی برای تغییرات در جوامع خود تبدیل گردند، تشویق می کنیم، به آنان کمک کرده ایم تا فرصت ها در سراسر جهان به روی آنها گشوده شوند.
هنگامی که ما به ایجاد شبکه هائی در یک کشور، برای مرتبط ساختن افراد آن کشور با دوستان خود در سراسرجهان کمک می کنیم، ما پل ها ارتباطی و منابعی ایجاد کرده ایم که به مردم کمک می کنند که قابلیت های خود را به طور کامل تحقق بخشند.
هنگامی که ما از جوانان حمایت می کنیم و به آنان آموزش می دهیم تا رهبران آینده کشورهای خود باشند – نه به خاطر اینکه این امر به نفع ایالات متحده است، بلکه به دلیل اینکه این کار درستی برای جهان است – روح واقعی آمریکائی را به زندگی مردم در هر کجا منتقل می کنیم.
اگر ما امروز بتوانیم تعهد کامل خود را به افراد جوان نشان دهیم، و آنان را به یک گفتگوی مستقیم دو طرفه درباره اهداف مشترک و مسئولیت های دوجانبه خود وارد کنیم، برای سال های آینده همپیمانان و دوستان قدرتمندی خواهیم داشت.
اکنون، همانگونه که قبلاً گفتم، در گفتگوهای دیپلماسی عمومی ما، تعاملات رو در رو از عناصر اساسی به شمار می آیند. اما، فن آوری های ارتباطی به ما امکان می دهد تا این اهمیت دو سویه شود.
تبادل 2.0 جای روش های درست و امتحان شده گفتگوهای بین المللی را نمی گیرند. هیچ معادلی در عالم مجازی نمی تواند جایگزین تاثیر تعامل رو در رو بین آمریکائی ها و مردم دیگر فرهنگ ها شود. تبادل 2.0 به عنوان مکمل عمل می کند نه رقیب؛ و برنامه ای است که نمی تواند نادیده گرفته شود.
فن آوری های ارتباطی می توانند دو فرد را برای اولین بار به یکدیگر معرفی کنند و جرقه های تمایل به شناخت بیشتری در باره یکدیگر را شعله ور سازد. یا ممکن است ارتباط بعدی برقرار شود که رابطه ای را در طول زمان واز فاصله دور بر قرار و مستحکم سازد.
هر تعاملی تاثیر متفاوتی بر جای می گذارد و به فرد نشان می دهد که برای ما مهم است. این مسئله عملکرد محوری برنامه تبادل است. و برنامه تبادل 2.0 چندین عنصر اضافی دیگر را که به ما کمک می کند تا بهتر به اهداف خود برای تقویت و گسترش ارتباطات پرسنلی خود در قرن 21 دست یابیم، ارائه می دهد.
نخست، فن آوری های ارتباطی به ما اجازه می دهند برنامه تبادل را گسترش دهیم و آن را برای دسترسی به تعداد بیشتر، و مخاطبین متفاوت تری مناسب سازیم.
ما می توانیم با کمک رسانه های اجتماعی ارتباط خود را با جوامعی که پیش از این هیچ فرصت و یا منابعی برای ارتباط با آنها نداشتیم، حفظ کنیم. اگر هدف ما تعامل با همه، و به خصوص با جوامع و جمعیت هائی باشد که در گذشته احتمالا در حاشیه بوده اند،، گفتکوهای اینترنتی این هدف را برای اولین بار به امکانی واقعی مبدل می سازد.
دوم، رسانه های اجتماعی تکیه گاهی ارائه می دهند تا تعامل معنی دار ما را با فارغ التحصیلان، پس از آنکه آنان یک برنامه گفتکوهای بین المللی را به اتمام رسانده اند، پایدار سازد. به وجود آوردن یک گروه اینترنتی برای فارغ التحصیلان به ما امکان می دهد تا مدتها بعد، گفتگو بین شرکت کنندگان در برنامه تبادل که کشور میزبان را ترک می کنند، ومیزبانان ادامه یابد. و این موضوع شبکه را برای شرکت کنندگان در آن زنده نگه می دارد تا آسان تر افکار و تجارب خود را به بهترین نحو بین خود به اشتراک گذارند.
سوم، رسانه های اجتماعی به ما اجازه می دهند با جوانان در محل زندگی آنان - یا از طریق اینترنتی و یا از طریق تلفن همراه- تعامل برقرار کنیم. ما نمی توانیم با قرار گرفتن در یک الگوی تعاملی که مستلزم آمدن جوانان به سمت ما است بمانیم و خود را از آنان جدا نگه داریم. بسیاری از جریانات اطلاعاتی با ما در تاثیر گذاری بر افراد به رقابت می پردازند و گفتگوهای مهمی با ما و یا بدون ما اتفاق می افتد. اگر ما به حیطه عقاید وارد نشویم و در مجامعی که جوانان هم اکنون در آن فعال هستند شرکت نکنیم، خطر انزوای دائمی را برای خود رقم زده ایم.
و سرانجام، رسانه اجتماعی به ما اجازه می دهند تا سرعت خود را همپای سرعت تحولات دنیا حفظ کنیم. ما باید قادر به پاسخگوئی به محیط های سریعاً در حال تغییر باشیم. من اخیراً از تونس بازگشته ام، کشوری که دقیقه به دقیقه در حال تغییر است. روزنامه نگاران برای یادگیری اصول اولیه نحوه سئوال از سیاستمداران خود در یک محیط رسانه ای باز، خواستار کمک بودند.
بنابراین، ما یک برنامه آموزشی اینترنتی سریع برای ارتباط دادن روزنامه نگاران تونسی با همتایان خود در ایالات متحده و فرانسه از طریق خاورمیانه، سازمان دادیم. با توجه به در راه بودن اولین انتخابات دموکراتیک در تونس طی دودهه، در کمتر از سه ماه آینده، پشتیبانی ما نباید بسیار دیر و یا بسیار کم باشد.
آنچه بر این امکانات افزوده می شود یک نوع امتیازِ بیشتر است: استفاده برنامه های تبادل از فن آوری رسانه اجتماعی هزینه نسبتاً کمی را برای به کار گیری آن تحمیل می کند ولی می تواند به بازده بسیار زیادی منجر شود.
برنامه ارتباطی سونیا نمونه عالی از تلفیق ابزار فن آوری با اصول محوری برنامه مبادله برای تولید نتایج تاثیر گذار است. برنامه سونیا رفتارهای قبل و بعد هر شرکت کننده را در برنامه ارتباطی خود پیگیری می کند. تقریباً تعدادی به میزان دو برابر از دانشجویان، عرب و آمریکائی، پس از شرکت در یک ترم از گفتگوهای مجازی، قویاً معتقدند که دارای مشترکات بسیاری با همتایان خود هستند و بهتر از این، برنامه ارتباطی تاثیری سریع داشته است زیرا 93 درصد از شرکت کنندگان می گویند آنچه را که فرا می گیرند، با دیگر افراد جامعه خود در میان می گذارند. بدون این که سفری انجام گرفته باشد، بدون این که افراد یکدیگر را به صورت شخصی دیده باشند،. رفتارها تغییر کرده است.
ما نیازمند کشف راه های بیشتری برای به کارگیری راهبردی و مداوم فن آوری های ارتباطی در کوشش های برنامه های تبادل خود هستیم. همانگونه که اوباما گفته است، ما نیازمند "خلق یک شبکه جدید اینترنتی هستیم، به نحوی که یک جوان ساکن کانزاس بتواند بی درنگ با یک جوان در قاهره ارتباط برقرار کند."
ما هم اکنون با کمک بسیاری از شما در این سالن، این مسیر را در وزارت امور خارجه شروع کرده ایم. قریب به ده سال است که برنامه جهانی ارتباطات و تبادل عملیاتی شده است. این برنامه بسیار با اهمیت دیپلماسی عمومی دانشجویانی را که هرگز با یکدیگر گرد یک میز نهار نبوده اند و یا با هم به سوی خانه گام نزده اند، با یکدیگر مرتبط می سازد. اما از طریق کلاس های اینترنتی محدودیتی برای در میان گذاشتن فکرهای آنان وجود ندارد. آنها همراه یکدیگر یاد می گیرند که نیروهای مثبتی برای تغییر در جوامع محلی باشند.
چنین مبادله ای به طور واقعی دانش آموزان دبیرستانی رادر قاهره –در قاهره نه، در شهر سادات – با افرادی در بروکلین ماساچوست مرتبط می سازد. آنها با یکدیگر در طرح های زیست محیطی، درباره دفع زباله و بازیافت آن همکاری می کنند. آنان خود را "از میان برندگان زباله" می دانند. این دانشجویان با استفاده از کنفرانس ویدئوئی دیجیتال، اسکایپ، و فیس بوک جامعه فعالی به وجود آورده اند و این جامعه به دانشجویان اجازه می دهد اقدامات بیشتری برای از میان برداشتن زباله ها انجام دهند. آنها همچنین یکدیگر را در امتحان نهائی تشویق می کنند و هفته دیگر به سازماندهی یک بحث اینترنتی درباره ریشه های انقلاب مصر می پردازند.
دامن زدن به کنجکاوی طبیعی درباره دیگر مردم و مکان ها در جهان کار مشکلی نیست. به کنار یکدیگر آوردن مردم کار سختی نیست و به یاد ما می آورد که ما همگی متعلق به یک سیاره ی زمین مشترک هستیم. گاهی تمام کاری که لازم است پرسیدن یک سئوال و دریافت یک پاسخ صادقانه است. فن آوری های ارتباطی به ما کمک می کنند تا این خطوط ارتباطی را بر قرار سازیم.
من در چندین گفتگوی مجازی شرکت داشته ام و به صورت دست اول دیده ام که چگونه گفتگوهای اینترنتی می توانند اقدامات غیر اینترنتی را فعال سازند. من ماه گذشته یک برنامه فوق مدرسه را در ردوود سیتی، کالیفرنیا شاهد بودم که در آن اولین گفتگو از طریق اسکایپ بین یک گروه از دانش آموزان دبیرستان در آمریکا و دانش آموزان در کراچی صورت گرفت. دانش آموزان پاکستانی به دلیل شرایط امنیتی در آن کشور، شب ها را در مدارس خود به سر می برند تا بتوانند برای گفتگوی ساعت 6 صبح آماده باشند. برخی از دانش آموزان آمریکائی هرگز به خارج از کالیفرنیا سفر نکرده اند، ولی آنها برای تاثیر گذاری خوب با بهترین لباس های خود به محل برقراری گفتگو رسیدند.
همه چیز به آرامی شروع شد. هر دو طرف، به خصوص دانش آموزان آمریکایی، کمی خجالتی بودند. اما درست پس از نیم ساعت صحبت، تمامی ناشی گری ها و احساس های نا امنی رنگ باختند. دانش آموزان حرکت و نزدیک شدن به صفحه کامپیوتر را شروع کردند. آنها با آمادگی بیشتری منتظر استفاده از نوبت خود از میکروفن بودند. و در پایان این مراسم، یکی از آنها به من گفت که می خواهد با گروه کراچی برای ساختن یک ویدئوی موسیقی در باره کودکان کار در پاکستان کار کند – موضوعی که او تا یک ساعت قبل از آن اطلاعی نداشت. با یک ارتباط آزاد اینترنتی و با کمی تشویق، این کودکان بخش هائی از تجارب شخصی و شخصیتی خود را با یکدیگر مبادله کردند. برخی از آنان فرصت دیگری برای انجام این کار نداشته اند.
کلینتون، وزیر امور خارجه، ما را برای تفکر درباره راه هایی که می توانیم تجارب ویژه ای برای دردسترس ساختن برنامه مبادله بین المللی برای بیشترین تعداد از افراد و برای نشان دادن این مطلب که چگونه می توانیم تعاملات را پایدار سازیم و تقابل را به آشتی دایمی تبدیل سازیم، به چالش کشید.
فن آوری های ارتباطی بدون هیچ تردیدی ایفای یک نقش محوری را به عهده دارند و من شما را به چالشِ یافتن راه های جدید برای بهره گیری از آن در کارهای بزرگی که شما هم اکنون انجام می دهید، فرا می خوانم.
اجازه دهید به حرکت برای رسیدن به آینده ای نزدیک که در آن گفتگوهای اینترنتی به صوت انتظاری اولیه برای شهروندان ما در دنیای جهانی در آمده است، سرعت بخشیم. بیائید با کمک یکدیگر قدرت شبکه ها را مهار کنیم و آنها را برای گفتگوهای مردم با مردم به کار گیریم و اجازه دهید که هرگز در مورد قدرت جهانی گفتگو، در هر شکل آن برای تشویق رضایت بین فرهنگ ها، شک نکنیم.
مسیر شناخت و تفاهم همواره از راه های گوناگون طی می شود. این می تواند با عبور در مسیری طولانی و یا صعود از یک تپه صورت گیرد. اما بی شک در هر کشوری و در هر فرهنگی در روی زمین، این کار با یک "سلام" آغاز می شود و با یک "به امید آشتی، دوست من" به پایان می رسد.