چه کسی جام زهر را به امام نوشاند؟! هاشمی: امام را قانع کردیم

هاشمی رفسنجانی در سخنان دیروز خود باز هم مانند سخنرانی های چند سال اخیر از دردهای مردم سخن گفت؛ وی همچنین از قانع کردن امام برای پایان دادن به جنگ و این که امام بعد از توضیحات ایشان، مسائل را سریع فهمیده اند (!) مطالبی بیان کرد.

به گزارش خبرنگار سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، هاشمی رفسنجانی دیروز در مراسم «بزرگداشت حماسه‌سازان جامعه پزشکی در دوران جنگ تحمیلی» که در سالن همایش‌های روزنامه اطلاعات برگزار شد، با تکرار مواضع نماز جمعه پس از انتخابات گفت: همه باید تلاش کنیم اعتماد برخی از مردم را که به تردید افتاده‌اند، برگردانیم.   این اظهارات در حالی بیان شد که نزدیک به دو سال از مسائل انتخابات ریاست جمهوری می گذرد و چند ماهی است که دیگر هیچ سر و صدایی از فتنه گران و مدعیان تقلب در انتخابات به گوش نمی رسد. به نظر می رسد هاشمی که از موفقیت نظام در پایان دادن به فتنه 88 ناراضی است، تلاش می کند با مطرح کردن ادعای بی اعتمادی مردم، اجازه ندهد صدای فتنه خاموش شود. رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در ادامه شرایط جامعه را بر وضعیت اعتماد مردم موثر دانست و بر ضرورت حضور بیش از گذشته مردم در صحنه تاکید کرد. وی با بیان اینکه فریبکاری‌ها موقت است، افزود: آمار دروغ دادن، ادعای دروغ داشتن، پول بی خودی مصرف کردن و بیت‌المال را به غارت بردن برای خرید چند رای و امثال این چیزها دیگر جواب نمی‌دهد؛ حتی اگر مردم نیاز داشته باشند این پول را می‌گیرند، ولی لعنت‌شان هم می‌کنند.   همراه کردن موضوع بی اعتمادی مردم با حضور در صحنه، نشان می دهد که احتمالا منظور هاشمی از حضور در صحنه، همان مدل حضور اغتشاشگرانه پس از انتخابات است. هاشمی که خود را «مسئول جنگ» خطاب می کرد، در بخش دیگری از صحبت هایش با اشاره به پذیرش قطعنامه در حالی که انگار جایگاه امام و ماموم را فراموش کرده بود، گفت: البته ما در آن دوران توانستیم امام (ره) را برای متوقف کردن جنگ قانع کنیم (!)، به طوری که در یک جلسه با حضور پنج نفر از سران خدمت امام (ره) رفتیم و وضع را تشریح کردیم، امام (ره) نیز خیلی سریع فهمیدند (!) و آن نامه عجیب و تاریخی را نوشتند و خودشان مسئله را حل کردند. البته از هاشمی که به محتاطانه حرف زدن مشهور است، بعید بود این گونه نسنجیده خود را متهم کند؛ اگر او کمی به عواقب این حرفش فکر می کرد، می فهمید که مردم هنوز یادشان هست امام در نامه پذیرش قطعنامه از نوشاندن جام زهر به ایشان سخن گفتند و این اعتراف هاشمی به مردم می فهماند جام زهر را چه کسی به امام نوشانده است.   چند سالی است ادبیات هاشمی و اطرافیانش بدون اینکه بخواهند نشان می دهد نگاه آنها به جایگاه و شخصیت امام چگونه است.   وی جایگاه امام را آن قدر تنزل می دهد و آن را تا به جایی می رساند که امام بعد از توضیحات هاشمی، وضعیت را سریع می فهمند و هاشمی به این خاطر ایشان را تحسین می کند.   این در حالی است که موسسه تنظیم و نشر آثار امام هیچ گونه موضع گیری نسبت به این هتاکی ها به حضرت امام (ره) نمی کند، اما اگر افرادی با سلایق سیاسی متفاوت با ایشان، کوچکترین انتقاد را از نوه امام که اصلا ایشان را درک نکرده، بکنند فریاد «وا اسلاما» ی آنها گوش فلک را کر می کند.   حالا و با افزایش اعترافات نزدیکان ظاهری آن روزهای امام، بیشتر مشخص می شود که ناراحتی ایشان در اواخر عمر از کسانی که دستورات ایشان را اجرا نمی کردند، مربوط به چه کسانی بوده است.   آنها که با مصلحت اندیشی های ظاهری و در مقابل نظر امام، اولین ناو جنگی آمریکا در تنگه هرمز را منهدم نکردند، امروز هم از همان مصلحت اندیشی های جلوتر از امام حرف می زنند. هاشمی در دیدار روز گذشته در همین راستا گفت: البته می‌توان این گونه به جنگ نیز نگاه کرد که اگر عراق شهرهای مهم چون تبریز، کرمانشاه و حتی تهران را همچون حلبچه بمباران شیمیایی می‌کرد، چه بر سر مردم می‌آمد؟ همان موقع بمباران شیمیایی تهران برای عراق با داشتن هواپیماهای بلندپرواز روسیه کار آسانی بود؛ اگر بمباران شیمیایی می‌کردند شاید ده‌ها هزار نفر شهید شیمیایی داشتیم و اکنون به اینجاها نمی‌توانستیم برسیم.