پیچیده ترین اصل مدیریت، در برخورد امام خامنه ای با گروهک مشایی

باز باران : تغافل امام خامنه ای در برابر اشتباهات رئیس جمهور و انحرافات گروهک مشایی، به قدری است که شاید اگر کسی مثل آقای هاشمی به جای علامه مصباح بود، نامه ای مشابه نامه ۲۵بهمن ۵۹ جناب هاشمی به امام خمینی، برای امام خامنه ای می نوشت: «... آیا رواست که به خاطر اجرای نظرات جنابعالی، ما درگیر باشیم و متهم؛ و جنابعالی در مقابل اینها موضع بی‌طرف بگیرید؟ آیا بی‌خط بودن و آسایش طلبی را می‌پسندید؟».

ظریفترین و پیچیده ترین اصل مدیریت؛ تغافل! چندی پیش روایتی در سایت امام خامنه ای آمده بود مخاطبین را به تامل وامی داشت: «وَ اعْلَمْ یَا بُنَیَّ أَنَّ صَلَاحَ الدُّنْیَا بِحَذَافِرِهَا فِی کَلِمَتَیْنِ إِصْلَاحِ شَأْنِ الْمَعَایِشِ مِلْ‏ءَ مِکْیَالٍ ثُلُثَاهُ فِطْنَةٌ وَ ثُلُثُهُ تَغَافُلٌ...» از وصیت امیرالمومنین به فرزندش، مستدرک الوسائل، ج ۹، ص ۳۷. بدان فرزندم که اصلاح همه جانبه [امور] دنیا، در دو کلمه است؛ اصلاح اوضاع زندگی، پیمانه پری است که دوسوم آن زیرکی و یک سوم آن تغافل است. حتی امام علی علیه السلام در جای دیگری می فرمایند که نصف شخصیت انسان، تغافل است[۱]؛ حتی تغافل درباره خواص[۲] و بزرگان!

به نظر می رسد که این اصل استراتژیک، در مدیریت اصلاحی، به گونه حیرت آوری در مدیریت امام خمینی و امام خامنه ای نمایان شده است. این اصل بسیار پیچیده و دست نیافتنی، به شکل ویژه ای در مورد برخی از خواص و مسئولین بلند پایه جمهوری اسلامی ایران، به کار گرفته شده است.

تغافل امام خمینی درباره بنی صدر، موسوی و برخی دیگر؛ مصاحبه جناب هاشمی در ۲۰ بهمن ۸۵، با برنامه فوق العاده، شبکه ۳ سیما: «مساله بنی‌صدر از مواردی بود که بین ما و حضرت امام اختلاف نظر پیش آمد، ... البته حضرت امام مانند ما با بنی‌صدر کار نکرده بودند، ما پیشنهادمان آقای دکتر بهشتی بود تا نامزد ریاست جمهوری شود، امام موافقت نکردند فرمودند روحانی نیاید و بر سر همین هم اختلاف داشتیم. ... البته استدلال ایشان این بود که بهتر است غیر روحانی باشد، اما بعضی‌ها فکر می‌کنند چون علیه آقای بهشتی تبلیغات شده بود و برخی گروهکار ایشان را یک فرد انحصار طلبی معرفی کرده بودند، این تاثیر گذاشته بود. ... در آن دیدار، من قدری صریح با ایشان حرف زدم، گفتم به هر حال 17 و 18 سال است که مبارزه کرده‌ایم، شاید شرایط را بهتر از شما بدانیم به خاطر این که شما در منطقه نبودید و آن چه که ما در بیرون می‌بینیم، با آنچه که به شما گزارش می‌دهند فرق می‌کند، حضرت امام نگاهی به من کردند و گفتند، می‌دانی با چه کسی حرف می‌زنی؟!»[۳]

نامه تند هاشمی در ۲۵بهمن ۵۹ به تغافل امام! «... آیا رواست که به خاطر اجرای نظرات جنابعالی، ما درگیر باشیم و متهم؛ و جنابعالی در مقابل اینها موضع بی‌طرف بگیرید؟ آیا بی‌خط بودن و آسایش طلبی را می‌پسندید؟ ... مردم چه فکر خواهند کرد؟ و بعداً تاریخ چگونه قضاوت می‌کند؟!» پایگاه اطلاع رسانی رجانیوز؛ ۸ تیر ۸۹.

تغافل امام خامنه ای در دوره توسعه اقتصادی، توسعه سیاسی و در برابر گروهک انحرافی: در دوره سازندگی و تداوم آن یعنی دوره خاتمی، امام خامنه ای همواره سعی داشته اند که بر اساس اصل تغافل، با حمایت اجرایی از دولت و نفی اختلاف، عظیمترین و پیچیده ترین هنر مدیریتی را به کار برده، کشور را از درافتادن در ورطه تفرقه و دوگانگی نجات دهند. اکنون نیز که گروهک مشایی در پی ایجاد خطرناکترین جریان هستند و رئیس جمهور را مفتون خود کرده اند، عده ای از بزرگان با انتقاد در فضایی خاص، سعی در ایجاد بیداری و آماده باش نخبگان و ایجاد موانعی بر سر راه شکل گیری فتنه بسیار خطرناک بابیت جدید هستند. امام خامنه ای نیز، مطابق فرمایش امام علی (ع) هم دارای فطانت (دو سوم مدیریت) هستند و هم، واجد یک سوم دیگر شخصیت الهی؛ یعنی تغافل هم هستند. ایشان تا جایی که امکان دارد، در نفی اسباب تفرقه و دوگانگی دولت با امام و امت می کوشند و اشتباهات دولت و حتی جریان انحرافی چسبیده به دولت را تغافل می کنند. این تغافل به قدری است که شاید اگر کسی مثل آقای هاشمی به جای علامه مصباح بود، نامه ای مشابه نامه ۲۵بهمن ۵۹ جناب هاشمی به امام خمینی، برای امام خامنه ای می نوشت: «... آیا رواست که به خاطر اجرای نظرات جنابعالی، ما درگیر باشیم و متهم؛ و جنابعالی در مقابل اینها موضع بی‌طرف بگیرید؟ آیا بی‌خط بودن و آسایش طلبی را می‌پسندید؟ ... مردم چه فکر خواهند کرد؟ و بعداً تاریخ چگونه قضاوت می‌کند؟!».

تفاوت بنی صدر با احمدی نژاد؛ خوشبختانه این دو، شباهتی با هم نداشته اند که به تفاوت شان بپردازیم؛ اما در دو کلام باید گفت که: ۱.  بنی صدر قاتل گفتمان امام بود و احمدی نژاد احیاگر آن؛ ۲. بنی صدر فریبکار بود و احمدی نژاد فریب خورد.

---

۱. «نصف العاقل احتمال و نصفه تغافل». غررالحکم، ص ۲۴۵. نصف عاقل تحمل است و نصف دیگرش تغافل.

۲. «قوله (ع) "و التغابی عما تعنی به" أی التغافل عما تفعله خواصک أو مطلقا من الأمور المنکرة» بحارالأنوار، ج ۳۳، ص ۶۳۷.

۳. خبرگزاری فارس، ۲۱بهمن ۸۵.