نگاهی به فیلم "شبکه اجتماعی":جاسوسی که از اینترنت آمد

اینکه در سال 2003 یک دانشجوی جوان دانشگاه هاروارد به دلیل سرخوردگی از دوست دخترش،  ناگهان افشای خصوصیات زندگی وی را در اینترنت قرار داده تا آبرویش را ببرد و ادامه این ماجرا در طی دو سال به تاسیس یک شبکه اینترنتی منجر گردد که بیش از یک میلیون کاربر پیدا نماید تا جایی که اینک تعداد آنها گویی به 500 میلیون نفر رسیده است!

«مگامایند»؛ آخرین پرده از صراحت آخرالزمانی هالیوود!

در طول فیلم مگامایند از لباس‌های جادوگری استفاده می کند و شاید یکی از جالب ترین مسائل درباره این فیلم شعاری باشد که بر روی کاور آن نوشته شده است که همان پیام و محور اصلی فیلم است: What if the bad guy won یعنی چه اتفاقی می افتد اگر پسر بد برنده بشود؟

اخیراً کارتونی به نام «کله کدو» با دوبله فارسی در فروشگاه‌های کشور در اختیار عموم مردم قرار گرفته است. کارتونی که محصول سال 2010 کشور امریکاست که محصولی از محصولات کمپانی Dream Works به حساب می‌آید. فیلمی که شاید بتوان آن را صریح‌ترین فیلم‌های هالیوود درباره آخرالزمان لااقل در حوزه انیمیشن دانست. پرده‌ای دیگر که بیش از پیش قصد و منظور صاحبان هالیوود را در به کارگیری سینما به عنوان یک ابزار استراتژیک نمایان می‌کند.

سلیمان کِین انگلیس و خاورمیانه اهریمنی در رسانه ملی

چرا شبکه سوم سیما اصرار دارد فیلمهایی پخش کند که بینندگان خود را از آموزه های اصیل اسلامی در خصوص ماوراء، شیطان، سحر و اراده و قدرت الهی دور کند و باورهای خرافی بازتولید شده یهودی را در ذهن آنها زنده کند؟

گروه فرهنگی مشــرق - فیلم سینمایی سلیمان کین که با نام تغییر یافته افسانه کین از شبکه سوم سیما در باکس ویژه نوروز پخش شد با معرفی خاورمیانه اسلامی به عنوان کانون شرارت اهریمنی، یک سلحشور انگلیسی را دفع کننده این خطر شیطانی معرفی میکند.

«من خان هستم» با استحاله دین تعریف جدیدی از اسلام ارائه می‌دهد

اینجاست که روزنه‌ای به سوی یک آیین جدید باز می‌شود. دینی که همه ادیان را در خود حل و جذب کرده و جز نامی از آن‌ها باقی نمی‌ماند. این نوعی از پلورالیسم دینی است که به استحاله عقیدتی و آرمانی ادیان می‌پردازد؛ اما درعین حال حقانیت را به شیوه زندگی آمریکایی و لیبرالیستی می‌دهد. در این میان اسلام به عنوان یک مکتب فطری و الهی قوی که خطر جدی برای منافع غرب شناخته می‌شود بیشترین سهم از استحاله را داراست.

 فیلم «من خان هستم...» قرار است روز 11فروردین ار شبکه سوم سیما پخش شود و این در حالی است که در این فیلم که به صورت مشترک توسط «هالیوود» و «بالیوود» تولید شده است به تعریفی جدید از اسلام و مسلمانان دست می‌زند و به صورت زیرکانه برخی اصول لیبرالیسم و سکولار را به جای اعتقادات مسلمانان معرفی می‌کند.

toy story 3 موازی سازی رویای صهیون با باور تخیل کودکانه

اما همه این سرگردانی ها در یک سکانس مهم در قسمت سوم با یک نتیجه گیری و نقب به مسئله هولوکاست تمام می شود . در این سکانس در قسمت انتهایی جبر و اقتضای زمانی حاکم بر این گروه سرگردان آنها را به سمت کوره زباله سوزی می کشاند .این سکانس تاثیر گذار در واقع ترجمانی استعاری از هولوکاست است که

 اصولا باروری تخیل استراتژی مهمی در امر تولید محصولات هالیوودی برای اقشار سنی مختلف به حساب می آِید .حال اگر خروجی های هالیوود را از جنبه های ساختاری برای ردیف های سنی مختلف تفکیک نکنیم ،رویکرد ها و محصولات هالیوود در هزاره سوم در حوزه کودک و نوجوانان به صورت کاملا چشمگیری افزایش یافته است .

تعلیق فیلم مروج بودائیسم از آنتن سیما

با زنده ماندن شر در پایان فیلم و نمایش حروف عبری در مواقعی که نجات بخش جهان در حالت تمرکز است، ردپای تفکر صهیونیزم را به خوبی نشان می‌دهد.

تلاش برخی افراد برای به نمایش درآوردن فیلم «آخرین کنترل‌کننده باد»؛ فیلمی که بر اساس زندگی "تنزین گیاتسو " بودای معاصر و حامی جریان فتنه سال گذشته ایران ساخته شده است، ناکام ماند.

همجنس بازی و آزادی به سبک یک فیلم قوی سیاه برنده اسکار

قوی سیاه فیلم مهمی ‌نیست اما اینکه جایزه اسکار می‌گیرد تا پورتمن به عنوان نماد مطرح کند پیام مهمی‌ را با خود دارد. پیامی که چند دهه قبل ارنست یونگر آن را در کتاب ' عبور از خط' پیش بینی‌کرده بود. یونگر در این کتاب که به قلم جلال آل احمد در ایران به فارسی برگردانده شد از نظم پوچگرایانه‌ای می‌گوید که تمدن غرب از دل آن برای آنهایی که در زیر سایه آن زندگی می‌کنند آمال و آرزو می‌آفریند.

مشرق نوشت-  آرزوی یک بالرین جوان این است که در گروه نمایش نقش اصلی را بدست آورده و به عنوان ملکه قوها در نمایشنامه قوی سفید بازی کند و سرانجام می‌تواند در یک کش و قوس به آرزوی خود برسد. اما مشکل جدید این بالرین جوان بازی در دو نقش است. نمایشنامه قوی سفید دو نقش مثبت و منفی دارد؛ نقش مثبت قوی سفید است و نقش منفی قوی سیاه؛ ماجرا از این قرار است که دختری به طلسمی گرفتار شده و به قو تبدیل می‌شود، این طلسم تنها در صورتی خواهد شکست که شاهزاده‌ای عاشق این قوی سفید شده و او را ببوسد

فیلم اسلام هراسی شرکت برلوسکونی رکورد دار گیشه ایتالیا شد

فیلم کمدی 'چه روز زیبایی' ساخته ی شرکت رسانه‌ای متعلق به 'سیلویو برلوسکونی'، که مسلمانان را به تروریسم متهم می کند رکورد فروش را در سطح یک فیلم محلی به طرز بی‌سابقه‌ای شکسته است.

به گزارش خبرنگار دیپلماسی عمومی مشرق، شرکت رسانه‌ای "مدوسا " متعلق به "سیلویو برلوسکونی"، فیلمی کمدی با موضوع توهین آمیز تروریسم اسلامی و با عنوان "چه روز زیبایی" را تولید کرده است که رکورد فروش را در سطح یک فیلم محلی به طرز بی‌سابقه‌ای شکسته است.. برلوسکونی از جمله چهار غول رسانه ای جهان محسوب می گردد که پا به میدان جنگ نرم علیه اسلام گذاشته است.
خبرگزاری آکی ایتالیا نوشت: این فیلم توانسته فقط در دو هفته اکران 42 میلیون دلار فروش کند. داستان فیلم درباره یک نگهبان امنیتی است که شیفته ی یک زن عرب می‌شود که این زن در حال طراحی بمب‌گذاری "میلان دومو" است.
این فیلم همچنین فیلم هولوکاست محور "روبرتو بنیگنی" که در سال 1997 ساخته شد و فیلم "زندگی زیباست" که سه بار برنده جایزه اسکار شده است و به مدت 13 سال عنوان پرفروش‌ترین فیلم محلی را در اختیار داشت، از میدان به در کرده است.
فیلم "چه روز خوبی" توسط شرکت "مدوسا" تولید شده و بودجه‌ای معادل 6.6 میلیون دلار برای آن هزینه شده است. "گیامپائولو لتا" مدیرعامل شرکت مدوسا گفت که این فیلم سینمایی ورای خوش‌بینانه‌ترین پیش بینی‌های شرکت عمل کرده است.
این فیلم توسط تیمی از نسبتا تازه‌واردها به سینما و "چیکو زالونه" کمدین مشهور تلویزیون، ساخته شده که در "مدیاست" ایفای نقش می‌کند. مدیاست یک شرکت رسانه‌ای متعلق به "سیلویو برلوسکونی" نخست وزیر ایتالیاست که صاحب شرکت مدوسافیلم نیز هست.
لتا گفت: موج جدیدی از کمدی‌ جدید و خوش ساخت ایتالیایی در راه است و این چیزی است که مدوسا در حال کار روی آن است.
ایتالیا از گذشته‌های دور به دلیل ژانر کمدی آن معروف بوده است که به دهه 1950 میلادی باز می‌گردد و شامل آثاری از اساتیدی شناخته شده مانند "دینو ریزی"، "پیترو جرمی"، "ماریو مونیچلی" و بسیاری دیگر است.
در حال حاضر ایتالیا در حال تجربه احیای دوباره در سینمای ایتالیایی است و چهار فیلم از 10 فیلم برتر سال 2010 فیلم‌های کمدی ایتالیایی محلی بودند.
سینما مهم ترین ابزار غرب برای ستیزه ی نرم علیه جهان اسلام است.

نقد فیلم "شاهزاده پارس: ماسه های زمان " 2010

در دهه 90 صراحت آشکارتری در لحن هالیوود نسبت به مسلمانان به وجود آمد و هیولاهای دهه 80 بدل به تروریست‌های مسلمانی شدند که نابودی جوامع غربی را نشانه رفته بودند. فیلمی همچون "دروغ های حقیقی" جیمز کامرون از جمله همین آثار است. این نگاه بعد از سال 2000 رویکردی آخر‌الزمانی به خود گرفت و در فیلم‌های بسیاری نبرد نهایی اسلام و غرب به تصویر کشیده شد. حتی در دوره اخیر رجعتی به آثار تاریخی به وجود آمده و موضوعاتی که در دهه‌های گذشته در لفافه مطرح می‌شد، اکنون به صورتی صریح دوباره مطرح میگردد

فیلم " شاهزاده پارس : ماسه های زمان" را نیز می توان از این دست فیلم ها به حساب آورد . با این تفاوت که یک ترفند قدیمی در این اثر به کار گرفته شده و آن جدایی ملیت و تاریخ ایران از ایدئولوژی رهایی بخشش یعنی اسلام است و تاکید براین باور دروغ که گویا این اسلام بوده که تمدن پرشکوه ایران را برباد داده و نابود ساخته است.همان تفکری که در فرهنگ سیاسی/تاریخی امروز به آرکاییسم یا باستان گرایی معروف است. همان موضوعی که به نوعی دیگر مثلا درفیلم "Crossing Over" ساخته وین کریمر و تولید فرانک مارشال برای کمپانی واینشتاین مستتر بود.

"شاهزاده پارس: ماسه های زمان" برگرفته از یک بازی کامپیوتری است که در سال 1989 ( سال بعد از اتمام جنگ تحمیلی و شکست امپریالیسم بعد از یک جنگ 8 ساله برای به زانو درآوردن ایران و آغاز مرحله ای جدید در  مقابله با ایران اسلامی که امروز آن را جنگ نرم یا براندازی نرم و نبرد فرهنگی لقب داده اند) طراحی و تولید شد. ی بازی پرهیجانی که قهرمانش ظاهرا یک ایرانی متعلق به دوران باستان بود که با دشمنان سرزمین ایران و انسانیت برای تسخیر دنیا مقابله می کرد و نکته قابل تامل اینکه اغلب این دشمنان با همان سرو وضع و شناسه ای بودند که برژینسکی در آن مقاله واشینگتن پست خود ، یاد می کند. همان شناسه ای که تقریبا حدود دو دهه است ، مشخصه آثار ضد اسلامی هالیوود به نظر می آید.

دومین قسمت از بازی "شاهزاده پارس" تحت عنوان "سایه و زبانه آتش"  در سال 1992 به بازار عرضه شد و سومین قسمت از بازی فوق با نام "شن های فراموش شده" در سال 2003 نوشته و تهیه شده و به طور محدود در اختیار علاقمندان قرار گرفت که امسال همزمان با اکران فیلم سینمایی اش یعنی "شاهزاده پارس : ماسه های زمان" در سطح وسیعی بر صفحه های کامپیوتر نقش بست.

"آواتار" پیامبری که به دین نوین جهانی فرا می‌خواند

از آنجا که مبانی کابالیستی و ماسونی دین نوین جهانی به سادگی و به طور مستقیم قابل القاء به ذهن پیروان ادیان مختلف سراسر جهان نیست، در حال حاضر این آموزه ها تکثیر و تنوع یافته و در قالب های گوناگون و متنوع به شکل دوره ها و فرقه های عرفانی، خودشناسی، خدای درون و همانند آن ارائه می شوند. تکثیر این آموزه ها بر اساس زیست‏بومِ فرهنگی هر منطقه شکل می گیرد. به عنوان مثل دوره های تفسیر حافظ، مولوی خوانی و حتی تفسیر قرآن هایی طراحی شده است که با اتکا به آموزه های کابالیستی بدون آنکه نامی از آن به میان آورند، به توضیح و تفسیر متون ادبی و دینی بومی ایران، می پردازند.

 

عرفان‌های نوظهور و رمزگشایی از یک پروژه فرهنگی جهانی:

"آواتار"؛ پیامبری که به "دین نوین جهانی" فرا می‌خواند

گروه فرهنگی- محمود کاویانی- سفارش اساسی اینجانب نزدیک کردن و رساندن این رسانه‌ی فرهنگ‌ساز، به طراز رسانه‌ئی است که دین و اخلاق و امید و آگاهی،  بارزترین نمود آن باشد.

به گزارش رجانیوز، عبارت فوق بخشی از متن حکم تمدید ریاست بزرگترین و تأثیرگذار ترین نهاد فرهنگی کشور است که توسط مقام معظم رهبری ایراد شده است. هرچند این حکم کوتاه و راهگشا در درجه اول ناظر به رسانه ملی است ولی خطاب آن به سوی دیگر نهادهای فرهنگی کشور نیز قابل عطف است. چرا که همگی در حال حاضر با مسأله مشترکی مواجه اند و از کاستیهای مشابهی رنج می برند.

تحقق طراز رسانه ای که دین یکی از نمودهای بارز آن باشد زمانی صورت خواهد یافت که نه تنها آموزه های دینی مورد تأکید و تبلیغ قرار گیرد بلکه از پیش شرط های دینداری در ذهن مخاطبان، صیانت شود. پروژه رسانه ای شومی از سوی برخی کانون‏های بین المللی در حال انجام است که کیان و جوهره تدین را هدف گرفته است و رسانه ملی و دیگر رسانه های نوشتاری و تصویری نه تنها باید در برابر آن تدبیری فعالانه بیاندیشد بلکه در قدمی پیش از آن باید توجه داشته باشند ناخواسته گرفتار مشارکت در مدل پیچیده دین‏زدایی و دین‏ستیزی که در حال حاضر فعال شده است نگردند. این مسأله در حوزه تبلیغ و ترویج آموزه های دینی اهمیت مضاعفی می یابد چرا که به همان اندازه که ترویج آموزه های دینی می تواند با مدیریتی درایت محور و هوشمندانه، ابتکار عمل را در مواجهه با این جریان به دست گیرد، کاستی و ناکارآمدی آن می تواند پاشنه آشیل جریان سازی فرهنگی در این مسأله باشد. قدم آغازین در حرکت فرهنگی قوام مند و استوار و به کار گیری شیوه های هوشمندانه جنگ نرم، ترسیمی درست و فراگیر از مختصات فرهنگی است که در حال حاضر در آن قرار داریم.

در ادامه به بررسی پروژه رسانه ای خواهیم پرداخت که بر اساس مدل پلکانی مدیریت پیام(1) تنظیم شده است و هدف نهایی آن تمهید شرایط لازم برای ظهور «دین نوین جهانی» است. این گفتار در واقع بخش تکمیلی گزارش مربوط به پروژه رسانه‏ای 2012 می باشد که چندی پیش منتشر شد و خلاصه آن گفتار به زودی از همین طریق با برخی افزوده ها ارائه می گردد.

پروژه دین نوین جهانی چیست؟

دین نوین جهانی را باید بخشی از پروژه نظم نوین جهانی و برگرفته از آموزه های پساساختارگرانه‏ی متفکران و استراتژیست های پست مدرن غرب دانست. این ایده که تحت عناوینی چون دین واحد جهانی (2)  و سازمان ادیان متحد (3) در حال رشد است، بسیار نو پا بوده و در واقع به بازار داغ فرهنگی سال های آینده تعلق دارد. پیش بینی می شود با تمهیدهای رسانه ای تدارک شده در سال های آتی جریان فرهنگی مرتبط با این ایده به سرعت گسترش یابد و محصولات متنوع تصویری و مکتوب مرتبط با آن به بازارهای فرهنگی سراسر دنیا سرازیر شود.

تئوری دین نوین جهانی از پیچیدگی قابل توجهی برخوردار است که تشخیص آن و اتخاذ تدبیر مناسب در برابر آن را مشکل می‏سازد. پروژه دین نوین جهانی برخلاف آنچه که شاید از عنوان آن به ذهن متبادر شود به دنبال از میان بردن تمام ادیان و معرفی یک دین جدید و واحد جهانی نیست. با این حال مکانیسم پروژه دین نوین جهانی به نحوی است که سبب می شود اصول عقاید و آموزه های متافیزیکی مشترکی مورد پذیرش پیروان تمام ادیان قرار گیرد و پیروان تمامی ادیان و حتی افراد لائیک و غیر دینی همگی زندگی خود را بر اساس این آموزه ها  تنظیم نمایند. به این ترتیب در عین حال که در ظاهر هیچ یک از ادیان مورد تعرض قرار نگرفته است، آموزه های عقیدتی مشترکی در مناطق مختلفِ فرهنگی و مذهبیِ زمین حاکم خواهد شد. تحقق این هدف، از پیش نیازهای غیر قابل چشم پوشیِ آن چیزی است که نظم نوین جهانی(4)  نامیده می شود.